Muziek is emotie

Ik ben gek op muziek. John Miles schreef ooit “Music was my First love, and it will be my last”. Ik rij nooit in mijn auto zonder radio, Ipod of cd’s. Ik kan niet zonder. Van Pearl jam tot Venice, van U2 tot Trance, ik heb een breed gehoor zullen we maar zeggen. Muziek is emotie. Iedereen heeft nummers waarbij je terug denkt aan een bijzonder, mooi of misschien juist emotioneel moment. Een nummer of zanger waar je een herinnering aan hebt. Zo ook in de sportwereld. Tijdens de Olympische spelen van 2004 had de NOS bijvoorbeeld, na ieder Olympisch journaal een overzicht met de hoogtepunten van die dag…met elke dag daaronder “it’s a beautiful day” van U2. Vertraagde beelden van topsporters die jaren lang trainen voor dat ene hoogte punt. En dan zulke muziek die dat gevoel van blijdschap en emotie nog eens verder aandikt. Prachtig…

Maar wat heeft muziek nu met lopen te maken? Ik loop heel af en toe wel eens met mijn Ipod. Zeker bij lange eenzame duurlopen is dat soms heerlijk. Beetje afleiding. Al heeft het wel impact op mijn tempo. Van te voren moet ik bepalen wat ik wil lopen en zal de muziek daarop aan moeten passen, anders gaat dat fout. Trance gaat nou eenmaal niet samen met een rustige duurloop…

Maar ook ik heb muziek die me terug doen denken naar bijzondere momenten in de hardloopwereld. De marathons….

Rotterdam, Coolsingel. Er staan zo’n 12.000 lopers in het startvak en Lee Towers die, elk jaar, “You never walk alone” ten gehore brengt. Ik heb verder niks met zijn muziek. Maar als je zo gespannen als een rietje bent, al die mensen om je heen die vol overgave mee zingen dan krijg je kippenvel.

Amsterdam, in het stadion vlak voor de start klinkt uit de luidsprekers “Met bloed, zweet en tranen”. Toepasselijk, Andre Hazes een ras Amsterdammer en met een lied die weer binnenkomt. Helaas is het dit keer een cd of MP3 (zal toch geen cassettebandje meer zijn?) Live zal Andre Hazes het nummer niet meer zingen voor de grote groep marathonlopers.

Berlijn, 40.000 lopers. En bewust of onbewust luistert iedereen naar Conquest of Paradise van Vangelis. Ik in ieder geval bewust. Na enkele minuten het startschot en iedereen komt gestaag op gang voor de 42.195 kilometer…het nummer blijft weer hangen…

Telkens als ik één van bovenstaande nummers op de radio of tv hoor, dwaal ik weer af naar dat ene moment in het startvak en zitten de beelden weer scherp op mijn netvlies…..

In oktober lopen we de marathon van Keulen. Ik ben benieuwd wat voor (toepasselijke) muziek we zullen horen….Heino, Dennie Christian (hij komt tenslotte uit de buurt van Keulen)?….In Europa komen steeds meer grenzen te vervallen, maar wat mij betreft zijn er nog steeds bepaalde grenzen…..we shall see/hear…