Garmin 610

De Slachte trainingen zijn begonnen, de eerste lange duurloop is achter de rug (klinkt als een opgave maar is het zeker niet) en ik vond het tijd voor een nieuw speeltje. 

Polar RS800

Sinds jaren loop ik al met een hardloophorloge. Niet dat ik hem echt nodig heb, want onderhand kan ik altijd wel goed inschatten hoe hard we lopen en hoeveel kilometer we hebben gelopen. Maar ik kan op een of andere manier ook niet zonder. Het helpt me tijdens een wedstrijd ook om mezelf niet in het eerste deel al voorbij te lopen en beheerst te starten. Ethousiast als ik was ben ik ooit begonnen met een horloge waar je alleen maar de hartslag of calorieverbruik op kon aflezen. Leuk, maar als serieuze loper heb je daar niet heel veel aan. Daar komt bij dat ook in de sporthorloge wereld de tijd (letterlijk) niet stil is blijven staan en hier een enorme vooruitgang in is gemaakt. Tegenwoordig zijn het complete computers aan je arm waardoor je (als je daar behoefte aan hebt) heel gericht kunt trainen en je vorderingen kunt zien.

Daarom heb ik zo’n vier jaar terug de Polar RS800 gekocht. Mooi stilistisch horloge waar je tenminste wat mee kunt. Al die jaren mijn vaste trainingsmaatje ook al liet hij me ook wel eens in de steek. Een batterij heeft nu eenmaal niet het eeuwige leven. En op één of andere manier gebeurt dat altijd net voor of tijdens een wedstrijdje, als je hem het meeste nodig hebt. Sinds afgelopen week loop ik met een nieuw horloge. De Garmin 610. Het nieuwe parade paardje van Garmin met touchscreen. Niks geen batterijen vervangen meer, maar gewoon aan de stroom. Maar een van de belangrijkste redenen dat ik mijn Polar aan de wilgen heb gehangen is de footpod. Ik wissel in een week nog al eens van schoenen en om dan altijd de footpod van de Polar mee te wisselen is niet altijd even praktisch. Ook ik ben nu over op GPS. Niet altijd handig in bossen en tunnels, maar die hebben we gelukkig niet zoveel in Friesland. Maar het blijft toch ergens een wonder als je er bij na denkt dat je horloge precies weet waar je bent. Ergens krijg ik een flashback naar "the Nightrider". We praten er nog net niet tegen (maar wie weet wat de Garmin 710 straks doet).

Vanaf deze week begin ik ook weer met mijn Yasso trainingen (meer info: http://donaldsloopblog.blogspot.com/2011/06/yasso-training_27.html). Aangezien je in de Garmin ook je interval trainingen kwijt kunt, ga ik maar eens kijken hoe ik deze Yasso trainingen hierin kan verwerken. Er zit toch niet voor niks een handleiding bij van 50 bladzijden. Genoeg leesvoer dus.

Al met al blij met mijn nieuwe klokje. Hopelijk worden we weer net zulkje maatjes als ik voorheen was met de Polar RS800. Ben je enthousiast geraakt? Kijk dan nog even naar onderstaand filmpje van Running Ronald.

Snertloop

Afgelopen zondag organiseerde Loopgroep Leeuwarden voor de tweede keer de Snertloop. Rondjes van 1,6 kilometer over de wielerbaan. Afstand zelf te bepalen. Aangezien we volgende week (26 februari) los gaan met de voorbereiding van de Slachte Marathon en dan beginnen met 21 kilometer, leek het mij wel wijs om nog even zo'n 16 kilometer van te voren te lopen. Planning, 10 rondjes dus.

Vanaf 10.00 uur konden de startnummers opgehaald worden en al snel stond de hal van het Kalverdijkje gezellig vol met lopers. In totaal hadden zich zo'n 120 lopers zich opgegeven. De weersvoorspellingen waren bar slecht. Winterse buien, snertweer dus. Maar niks van dit alles. Na de start om 11.00 uur konden de handschoenen uit en gingen zelfs de mouwen omhoog. Heerlijk loop weer. Met z'n vijven (Roelof, Hans, Jacob, Mark en ik) draaiden we mooi op tempo de rondjes. Het ging prima, al had ik het in ronde 2 en 3 even wat lastig. Rustig doorblijven lopen en proberen het ritme te vinden. Na ronde 8 hielden Roelof, Hans en Jacob het voor gezien. Jacob had er op dat moment alweer 30 kilometer op zitten i.v.m. de komende marathon in Enschede. Onderhand was het parcours al zo goed als leeg en zat iedereen in sporthal het Kalverdijkje aan de snert. Nog twee rondjes en dan zat het er voor Mark en mij ook op en konden we ook aan de warme hap.

Vanaf volgende week lopen we weer wekelijks onze kilometers, met als doel de Slachte Marathon. Een voorbereiding van zo'n 17 weken. "Mijn groep" bestaat uit zo'n 20 lopers. Op een enkeling na allemaal marathon veteranen en weten wat ze te wachten staat. De eerste route en verslag staat alweer op de site van de Loopgroep (www.loopgroepleeuwarden.nl). Er volgt weer een drukke maar erg leuke tijd. Wekelijks zal ik ook op de site van de loopgroep (onder Slachte marathon clinics) de verslagen plaatsen van de voorbereiding, routes en bijzonderheden.
Ik heb er weer zin in....

Schaatsen voor het lopen

Afgelopen week stond het lopen wat op een laag pitje. Wel mijn trainingsuurtjes gemaakt op dinsdag en donderdag, maar voor de rest draaide alles om schaatsen. En net zoals in het hele land hield de Elfstedentocht mij ook bezig. Woensdagavond 20.00 uur zou de persconferentie zijn door het bestuur van de tocht der tochten.

En om 20.00 uur zat ook ik voor de tv. Met dubbele gevoelens! Want wat zou het bijzonder zijn als de tocht, na 15 jaar, weer gereden kon worden. Wat zou het mooi zijn als mijn kinderen het feest ook eens mee mochten maken. Maar er zat ook een andere kant aan. Uitgeloot, voor mijn geen mee schaatsen en zou langs de zijlijn toe moeten kijken. 

Hoe frustrerend zou het zijn om de helden van die dag te zien rijden. Die helden die er met vallen en opstaan er alles aan doen om de twee honderd kilometer uit te schaatsen, kapot over de finish op de Bonkevaart aan komen. Hoe frustrerend zou het zijn om die anti-helden te zien schaatsen die in Stavoren afstappen omdat ze de wind in de rug hadden en nu tegen de wind in moesten schaatsen. Ze het feest mee gemaakt hadden en het voorgezien hielden. Ik heb ze gezien in 1997 en ze zouden er nu ook weer zijn. Hoezo uitstappen? Hallo, het is een monstertocht en je gaat door als je moe bent. Niks afstappen, tenzij je echt niet verder kan vanwege een blessure of omdat het niet verantwoord meer is. Ik begrijp dat gewoon niet...

Maar zover kwam het niet. "Ik heb geen goed nieuws" waren de woorden van voorzitter Wiebe Wieling. Het ijs is nog te dun. Dus...geen feest en geen frustraties.

Woensdag- en vrijdagmiddag vrij genomen. Tot 2 keer toe naar Dokkum, 2 keer een tocht van zo'n 50 kilometer. Prachtig ijs, veel schaatsers (mede door de uitgezette tochten), koek en zopie, chocolade melk, mooie beelden en op vrijdag een heerlijk zonnetje erbij. Dit was genieten. Zondag met Roelof nog een tocht van zo'n 40 kilometer geschaatst, maar dit keer in wat sneeuw en het ijs werd al een stuk slechter. Het zou de laatste schaatsdag worden.

Vandaag de omslag van het weer. Het komt gelijk weer met bakken uit de hemel en het ijs is nagenoeg pulp geworden. We gaan ons weer storten op het lopen. Want daar hebben we tenslotte ook wat mee. Nog een paar weken en we starten met de voorbereiding voor de marathon. Vorige week dinsdag hadden we een informatie avond voor de lopers en trainers. In de kantine van het Kalverdijkje zaten zo'n 70 lopers aandachtig te luisteren naar de presentatie van Geert Jan. De lopers verdeeld in 4 groepen met als doel het uitlopen van een ander sport hoogtepunt in Friesland, de Slachte Marathon.

En dit keer zijn er geen rayonhoofden die zich over het doorgaan van de tocht hoeven te buigen want,....It giet oan

Centraal Beheer Achmea Midwintermarathon 2012 | Uitslag Donald Koster

Centraal Beheer Achmea Midwintermarathon 2012 Uitslag Donald Koster

Midwinter Marathon Apeldoorn

Terwijl half nederland zich bezig houdt met één of andere tocht hier in het noorden van het land (ahum), reed er een bus "vol" Friezen richting Apeldoorn. Vol was wellicht in de eerste instantie de bedoeling, maar er waren toch een aantal lopers die voor het schaatsen hadden gekozen.

De Midwinter Marathon, eigenlijk wel een beetje mijn wedstrijd. Op een of andere manier loop ik hier altijd lekker. Prachtig parcours, een afstand die mij ligt (18,5 kilometer) en prima georganiseerd. En voor mij alweer de 4e keer dat ik hem loop. Volgens de voorspellingen zou het nu extreem koud worden. Maar wat trek je dan aan?  In de schouwburg was er één en al overleg, 2 lagen, 3 lagen of meer....Ik koos voor twee. Een thermo shirt met lange mouwen en t-shirt. Te koud? Ik zou het wel zien. In eerste instantie werd ik in het startvak nog gesponsord door Komo. Een vuilniszak met de nodige gaten, om mijn hoofd en armen er doorheen te krijgen zodat ik in het startvak wat warm kon blijven. Zo laat mogelijk richting het startvak om niet te lang te moeten "blauwbekken". En eigenlijk viel het reuze mee. Het zonnetje scheen en er was nauwelijks wind. Niks erg koud.

We (Roelof, Elles en ik) hadden  ons voorgenomen om in eerste instantie rond de 13 kilometer per uur te lopen. Ondanks dat we dit keer niks aan een warming up hadden gedaan had ik vanaf de start geen moeite om dit tempo vol te houden. Het ging gewoon lekker. Wat een omgeving. Alles wit, de rust en alleen het geluid van de hardlopers om je heen. Dit was genieten. En kou? No way, wat was ik blij dat ik maar voor die twee lagen had gekozen. Op 10 kilometer nog een SIS momentje en dan de lange weg, vals plat naar beneden weer richting Apeldoorn. Roelof bleef bij Elles en bij mij nog een tandje erbij. Go with the flow en alleen nog maar lopers in halen. Eindtijd 1:23:05 uur. Weer een nieuw PR op dit parcours. En Roelof en Elles zaten achteraf maar zo'n 16 seconden achter me.

Ik had gehoopt dat ik mijn vorm van vorig jaar wat vast kon houden, zoals het er nu uit ziet.....gaan we er gewoon mee door...Yes!!