Berenloop Terschelling

Terschelling, Berenloop. Hoe vaak heb ik de halve marathon daar al gelopen? Mijn eerste was in 2003. En de Long way, was toen een echte Long way. Er kwam geen einde aan. Het was mijn eerste halve marathon en had toen alle komende lange afstanden afgezworen. "Niks voor mij, leuk om het een keer gedaan te hebben maar hier moet het maar bij blijven" dacht ik toen nog. Een half jaar later liep ik toen mijn eerste hele marathon (Slachte Marathon).

Volgende week zondag loop ik hem weer. Die Berenloop. De gezelligheid op de boot, de aankomst op het eiland (met de fanfare), de heerlijke sfeer op het eiland en mijn maatjes om me heen.  Ik heb er zin in. En afgelopen weken heb ik er weer hard voor getraind. Na maanden onthouding van de echte snelheid, ben ik de schade in gaan halen. Natuurlijk ben je nog niet volledig hersteld van de marathon (Keulen). Maar ik voel me sterk en heb er zin in om weer op tempo te lopen. Een week terug liep ik in een trainingsrondje nog 1:26 uur op 19 kilometer. Maar dit was een training in mijn eentje, geen adrenaline van een wedstrijd, lopers om je heen. Het beloofd dus wel wat zou je zeggen. Maar ik zie wel hoe het afloopt. Mezelf niet teveel druk op leggen. Maar Roelof en ik hebben alweer de nodige plannen voor een snelle eindtijd.

De Longway ken ik onderhand wel en aanstaande zondag zullen we zien hoe die dit keer aanvoelt.

Kleding maken de man/vrouw

De donkere dagen komen er weer aan. De lichtgevende hestjes kunnen 's avonds weer uit de kast, al zijn er steeds meer kleuren jasjes en truien die deze hestjes niet meer nodig maken. Saucony is gestart met een speciale lijn, de ViziPro-lijn en Adidas met de AdiViz-lijn. Kleding met een hoge lichtafgifte zodat je in het donker goed zichtbaar bent. Dat is niet alleen prettig, maar ook al die hestjes bedekken alle mooie loopkleding en dat is toch zonde? De loopkleding wordt steeds mooier en modieuzer.

Mijn eerste marathon liep ik in een short tight en een kantoenen t-shirt. Ik wist niet beter en vond (tijdens een warme zomerdag in juni) prima lopen. Onderhand weet ik beter en ligt mijn kast (echt) vol met "echte" loopkleding. En zolang ik het kan, bezuinig ik er niet op. Diverse tights (kort, drie-kwart, lang) en zogenaamde vlinderbroekjes voor warm weer. Truien, t-shirts en hemdjes noem maar op.

En er is volgens mij geen kleding soort waar op dit moment zoveel ontwikkeling in is. Ontwikkelingen in technische stoffen volgen elkaar snel op. Meer draagcomfort, lichter gewicht, kleding met een isolerende werking tijdens koude omstandigheden en toch blijven ademen. Maar dat is nog niet alles, tegenwoordig moet het er ook nog eens mooi uit zien. Niks meer alleen maar functioneel. Tijdens de trainingen ziet de groep er uit als een groot kleurenpalet. En vooral Nike en Björn Borg zijn hier niet vies van. En ik moet zeggen...ik hou er wel van. Soms heb je niet eens meer het idee dat het nog om functionele loopkleding gaat. Veel kleur in shirtjes, hemdjes en broeken. Zelfs de compressie kousen zijn verkrijgbaar in geel, roze enz.

Dan zou je zeggen dat de schoenen een achtergesteld item in deze is. Niks van dit alles. De helemaal witte loopschoenen zijn bijna nog sporadisch verkrijgbaar. Schoenen in felle kleuren, dito veters en bij Nike kun je zelfs je eigen loopschoenen personaliseren.

En in deze komende donkere dagen, ziet alles er op deze manier toch nog fleurig uit. Ga door met deze ontwikkeling....

Whisky als isotone drank?

Na twee weken rust met af en toe wat rustig lopen en training geven, had ik voorgenomen om vandaag weer eens te testen hoever ik eigenlijk hersteld ben van de marathon en hoe het nog voelt om weer wat op tempo te lopen. Prachtig weer, zonnetje, niet te warm en te veel wind. Eigenlijk top loopweer.

En was dit wel een goede test? De avond te voren nog de nodige whisky's geproefd tijdens een whisky proeverij, gehouden in Stenden Hogeschool. En hoewel het kleine hoeveelheden waren, toch aan het einde van de avond alles bij elkaar een paar behoorlijke glazen. Een avondje vol leermomenten over deze lekkernij. Maar is Whisky wel een goede isotone drank?

Na een paar kilometer kwam ik er al achter dat sommige dingen toch niet goed samen gaan. Whisky en hardlopen is bijvoorbeeld ook zo'n ding. Hoewel ik genoot van het prachtige weer, kwam ik niet erg in mijn ritme. Zware benen, die voor mijn gevoel niet echt mee wilden werken. Toch zat ik gemiddeld wel rond de 13,5 km p/uur. Het tempo is er dus nog wel.

Voldaan kwam ik weer thuis, maar of dit nu weer de ultieme test was om te kijken waar is sta?

Herstelweekje

Het is alweer een dikke week geleden dat we in Keulen liepen. Time flies. Maar een mooie herinnering er bij. Afgelopen week stond in het teken van herstel. Dinsdagavond nog even naar de loopgroep geweest om alle verhalen nog een keer te horen en de felicitaties in ontvangst te nemen. Wel even mee gelopen met de training maar dat was pijnlijk. Erg zere boven benen en in plaats van de 7 rondes van een kilometer, het bij maar 5 gehouden. De dag daarop was de pijn al een stuk minder en ik geloof er ook stellig in dat het goed is om een paar dagen na een marathon weer even rustig een blokje te lopen. Goed voor de doorbloeding en het herstel. Mij helpt het in ieder geval. Afgelopen zondag nog zo'n 12 kilometer voor mezelf gelopen en lekker op tempo. Het voelt weer goed en kan het nu weer langzaam opbouwen.

Opbouwen tot naar de halve marathon van Terschelling. Deze heb ik vorig jaar gemist, omdat hij net wat te kort achter de marathon van Amsterdam zat. Eens kijken wat ik daar weer kan lopen. In ieder geval weer een mooie wedstrijd om naar toe te lopen en te leven.

De marathon van Keulen

Wat een afstand. Wie heeft die afstand ooit uitgevonden. Oke, een of andere Griekse soldaat Pheidippides die zo graag van Marathon naar Athene wou lopen om het nieuws van de overwinning van Atheners op de Perzen te melden. En daar maak je dan later gewoon een hardloopwedstrijd van. En juist die afstand stond afgelopen weekend (2 oktober) in Keulen gepland in mijn agenda. Ik heb er al meer over geschreven in mijn blog en iedere lezer weet onderhand wel dat dit de eerste marathonvoorbereiding zonder blessures was.

En ergens zit er dat kleine plekje in je hoofd die denkt dat je dan een wereldtijd moet kunnen lopen.

Hoe anders kan het dan voelen als de temperatuur niet normaal rond de 16 graden is, maar eerder richting de 30. Toch samen met Roelof besloten om maar te kijken hoe het onderweg zou voelen en gaan.
In verband met het prachtige weer onderweg veel mensen. Wat zeg ik "ik kreeg het Alpe d'Huzes gevoel". We liepen door een haag van mensen. En het voelde goed. Niet te de beoogde start van 11,4 in het uur, maar rond de 10,5. Het was tenslotte warm en het kon van het ene op het andere moment niet meer gaan.

Zoals Benali in zijn boek schreef :"de marathon is een duurloop van zo'n 32 kilometer en een wedstrijd van 10 kilometer. Dus, geen risico's nemen en vooral geconcentreerd lopen. Onderweg genietend van de vele toeschouwers en onze loopmaatjes langs het parcours.

Een prachtige marathon. De eerste 20 kilometer liepen we langs de Rijn waarna we de laatste helft dwars door de stad liepen. Weinig wind, maar veel zon. Pittig dus. Onderweg haalden we een aantal lopers van onze groep in en dat geeft natuurlijk even vleugels. Keurig rond het half uur een SIS gel naar binnen gewerkt en de tijd genomen bij de drankposten. En het ging goed en voelde goed. Tot 32 kilometer. "Loop maar door Roelof", maar gelukkig bleef hij wachten. Een momentje om een souvenier achter te laten in de Keulse straten. Misselijk, waarom overkomt mij dat altijd. De benen willen wel en tussen de oren zit het ook nog wel goed. Dubbel zoute dropjes eten helpt wel wat, maar dit jaar was er Coca Cola. En daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. En dat beviel goed. Na het momentje op 32 kilometer kon ik weer in een stuk op nagenoeg het zelfde tempo doorlopen tot rond de 40 kilometer. Zelfde verhaal, een momentje en dan is het nog "maar" 2 kilometer en een beetje...zou je denken. Maar in die laatste kilometers zaten nog kinderkopjes en een brug over de Rijn. En geen klein bruggetje. Ik was kapot..."doorlopen" riep Roelof en in gedachten zou ik mezelf 10 meter wandelen geven boven op de brug. Tot Roelof riep dat we onder mijn PR konden lopen als we door zouden zetten. Tanden op elkaar en gaan. Niks geen loopmaatjes zien langs de kant, ik had er geen oog meer voor en kan me eigenlijk ook weinig van de finish herinneren.

Maar het was gelukt, 20 seconden er af. Het lijkt zo weinig, maar zonder de extreme temperaturen moet het anders toch gelukt zijn om er misschien wel 10 minuten vanaf te lopen.

Dit was het maximale en ik kan alleen maar weer trots op mezelf zijn....nummer 8 in de pocket en een stuk zelfvertrouwen er bij.