Respect

Jemig, loop jij marathons? Wat knap....Gisteravond hielp ik Roelof met het vervolg van de Start to Run groep. Lopers die een paar weken terug voor het eerst 3 kilometer liepen en nu gaan voor de 5 kilometer tijdens Loop Leeuwarden. Misschien om een stok achter de deur te hebben, misschien om beter of verstandiger te lopen. Nadat ik door Roelof was voorgesteld als een marathonloper en ook marathonclinics gaf, lijkt het of mensen dan ineens tegen je op gaan kijken.

Maar waarom. Ik denk dat het tegendeel waar is. Ik loop al jaren. Train niet echt meer gericht voor een halve marathon maar doe dat al gauw op basisconditie. Niet omdat ik zo goed ben, maar omdat ik veel loop en mijn lichaam de afstanden gewend is. Het gevoel voor afstand wordt anders als je langere afstanden loopt. Ik vind een marathon voldoende. Dat is mijn max. Als ik met Ritchie (Ultra-loper) praat geeft hij aan dat ook ik verder kan lopen als je het maar verstandig en rustig aanpakt. Voor hem is een marathon een trainingsloopje, zoals een halve marathon voor mij is.

Ik heb meer respect voor iemand die nog nooit heeft gesport of terug komt van een hele zware blessure. Begint met lopen en dat (weer) vanaf de grond moet doen. Langzaam uitbouwd en de eerste weken in minuten denkt i.p.v. kilometers. Je hebt daar discipline voor nodig. Ook als je slecht weer hebt, toch door gaat met lopen om enkele weken later voor het eerst een 3 of 5 kilometer kunnen lopen. Enkele malen per week in de wijk dat  "kleine" rondje loopt. Het wordt pas leuker als het makkelijker gaat, je de ronden groter kunt maken en je de wijk kunt verlaten. Daar kom je niet zomaar. Daar gaan weken aan vooraf. En dat is al lastig genoeg.

Gisteravond sprak ik een vrouw. Toen ik zei dat het goed ging, zei ze dat het nog zo langzaam gaat. Moet je eens naar de anderen kijken. Als ik 's avonds loop doe ik dat in het donker. Maar hoe jammer is dat. Waarom mogen de buren niet zien dat jij aan het sporten bent? Zij die languit op de bank hangen, moeten die een negatieve mening over een sporter/loper hebben? Wees trots op wat je kan en wat je al doet en vraag je niet af wat een ander denkt. Jij bent een doorzetter...zij zijn, laat maar.

Ik loop dus marathons. En vind ik niet (meer) zo bijzonder. Als je begint met een basis, dan merk je die 2 kilometer die je per week extra loopt echt niet. Oke, tijdens de marathon denk ik daar na 35 kilometer anders over en heb ik het erg zwaar. Maar ik maak mijn grotere ronden en dat is leuk. En natuurlijk geniet je er van als je beseft dat je 30 kilometer loopt, die andere mensen nog niet op de fiets zullen doen.

Maar wat denk je, dat ik dat van de ene op de andere dag doe? Ook ik ben ooit begonnen. Niet met Start to run, maar ook ik heb het ooit rustig aan opgepakt.

Ik heb dus respect voor de beginnende of na een zware blessure terugkerende loper. Niks...loop jij marathons, maar wees trots op jezelf.

Daar gaan we weer, discussies over sporten

Gisteren is bij de marathon van Rotterdam een jongen van 14 jaar overleden. Hij liep mee met de 10 kilometer loop. Na de finish onwel geworden en later in het ziekenhuis overleden aan een hartstilstand. Vreselijk. Vorig jaar september kreeg hij ook al een hartstilstand tijdens een training op het hockeyveld. Maar daarna weer volledig gezond verklaard. En gaan we er allemaal niet vanuit dat het ons niet zal overkomen? Daar moet je ook zeker niet vanuit gaan, maar toch wel weer even een momentje om over ambities en belastbaarheid van een lichaam na te denken.

Natuurlijk zullen nu de discussies wel weer komen. En vandaag hoorde ik het al op mijn werk. "Zie je,  marathonlopen of lopen is niet goed voor je". Aaarchh...Daar moet ik niet op reageren. Maar niks doen, hangen op de bank, elke dag dat vierkante kastje (tv) aan en het woord beweging niet eens kunnen spellen. Dat is pas goed voor je. Ik kan tig redenen opnoemen waarom sporten, en laten we het nu even over hardlopen hebben, goed voor je is. Enkele jaren terug had ik een behoorlijke (maar op leuke manier) discussie met een directeur van een leverancier van ons. Hij anti-sporter, ik sportfanaat. "Wie gaat het betalen, als een van mijn werknemers thuis komt te zitten met een gebroken been met voetbal"; zei hij. Heeft hij een punt. Maar zijn sporters niet minder vaak ziek, energieker, minder gestresst. Ik bedenk tijdens het lopen vaak de meest indrukwekkende oplossingen/exceloverzichten voor mijn werk. Zeg niet dat sporten niet goed voor je is...

Natuurlijk moeten we verstandig met ons lichaam om springen. Als we een marathon goed voorbereiden, beetje gezond leven en dan is het prima te doen. Ieder op zijn of haar eigen niveau. Je hebt uitdaging, een doel en vooral doorzettingsvermogen nodig. Is dat niet gelijk aan het arbeidsleven? Als je iets wil bereiken zal je er voor moeten gaan.

Ik heb sport nodig en zal dat blijven doen. En laat me niet demotiveren met zulke trieste en ellendige berichten van gisteren....

Er is weer voortuitgang

Heup blessure. Toen mijn fysiotherapeut vertelde dat het een veel voorkomende loperblessure was, wist ik niet wat ik hoorde. Typische loperblessures, dat zijn toch achillespees, hielspoor, shin plints en hamstrings? Nog niet eerder had ik van iemand gehoord dat hij of zij hier ook last van had. Maar onderhand weet ik beter. Ik ben zeker niet de enige. Alleen binnen de loopgroep heb ik al van meerdere lopers vernomen dat ze met het zelfde probleem kampen. Dus toch, een loperblessure. En iedereen heeft z’n eigen methodes of wijsheden om er weer vanaf te komen. Maar wat bij de een helpt, hoeft bij de ander niet helpen. Ik hou het vooralsnog bij mijn fysiotherapeut. Zelf Olympisch sportster geweest en weet vast wel waar ze het over heeft. Of hou ik me daar teveel aan vast? Als je dan hoort, 2 weken geen lange duurlopen, wel doorlopen en hooguit binnen D1 en D2 versnellen, dan doe je dat. En, 2 weken is ook wel te overzien (al wil je het liefst alleen maar kilometers maken).

Maar dan toch wil je weten waar je staat. Is mijn doelstelling op 16 juni nog haalbaar, moet ik hem bijstellen of misschien wel volledig uit mijn hoofd moet zetten? Wat doe je dan, dan ga je toch een langere duurloop doen. Al is je afgeraden om al 15 kilometer te lopen, dan loop je op zaterdagochtend bijna 16,5 kilometer. Want je wil weten hoe het voelt, want je bent nieuwschierig, want je wil weer zograag. In je hoofd heb je het schema alweer gemaakt. Als het goed gaat nu 15 kilometer of iets meer. Als goed gaat, volgende week weer mee met de groep. Zij in een rustweek, ik weer in de opbouw en dus 21 kilometer. Als goed gaat die week daarop 25 of 26 kilometer, terwijl de rest van de clinic 28 kilometer loopt. Dan ben ik weer zo goed als terug....tenminste, als goed gaat.

En zaterdagochtend ging het goed. Rustig tempo en geen last meer van mijn heup, alleen nog een wat gevoelig RSI gewricht en bilspier. Ook de dag daarop geen pijn en ik had zelfs nog 1 dag extra rust voorgenomen voordat ik weer mijn loopschoenen aan zou trekken.

Dinsdagochtend weer naar de fysiotherapeut en opbiechten dat ik me niet volledig aan mijn afspraak heb gehouden. "Was je naar een fysiotherapeut gegaan, als je voelt wat je nu voelt", waren haar woorden. Nee dus. De gevoelige plek bij mijn RSI gewricht heeft te maken dat ik lange tijd iets scheef heb gelopen. Nu loopt het gewricht weer beter en dat geeft reactie op de banden. Geen probleem. Dit RSI gewricht blijven eerst nog behandelen. En zolang ik het niet extra forceer mag ik weer langzaam kilometers uitbreiden. Dus het gaat goed en alles loopt weer volgens plan.

Dinsdagavond rustig mee met de intervallen, al liep ik dit keer ver achteraan. Ik laat me de komende tijd niet meeslepen door de rest. Al is dat soms wel moeilijk en frustrerend. Het idee, dat je anders voorin meeloopt en nu achterin je eigen ding doet en eigenlijk niet harder kan of durft. Tijdelijk geen Yasso trainingen meer en de eerste weken nog maar even rustig 3 keer lopen i.p.v. 4 keer in de week. Ik heb nu eerst één doel en dat is die marathon lopen. De rest, de snelheid en het voorin lopen bij de groep komt daarna wel weer. Nu niet forceren, heel blijven en op naar de Slachte.

In de rust

Een week later en hoe snel kan je gevoel omslaan. Vorige week schreef ik nog dat het goed ging, geen pijntjes of vermoeidheid. Vermoeidheid heb ik nog steeds geen last van, maar wat wil je als je onderhand weer een stap terug moet doen. Want, jawel ik heb weer last van een pijntje. Zo heb je nergens last van, zo maak je een verkeerde beweging en krijg je last van je heup.

Vorige week dinsdag kreeg ik samen met nog 3 andere lopers van onze loopgroep, "hartslagtraining" van Frank Heldoorn. Hij is meervoudig Nederlands triatlon geweest en lange afstandsloper. Weet dus wel waar hij over praat. Rondjes van rustig inlopen tot steeds sneller. Prachtig, ik genoot er van. Is toch bijzonder om met een topatleet te mogen trainen? Rondjes linksom en laat ik nu juist een gevoelige linkerheup hebben. Het zal mee gespeeld hebben. Volgende dag toch voor de zekerheid even langs de fysiotherapeut. Kijk er even naar en geef vooral aan dat ik gewoon door kan lopen en er niks aan de hand is. Jammer....compleet anders. Het zit vast onder in mijn rug en veroorzaakt de wat (hopelijk) lichte overbelasting aan de heup. Ik ben er op tijd bij. Ik mag blijven lopen in maximaal D1 en D2, geen Anaërobe zones maar vooral 2 weken geen lange duurlopen. Auw...

Waarom is het voor mij onmogelijk om een marathon te trainen zonder blessures? Ik train nu voor mijn negende marathon, waarvan onderhand 8 met bezoek aan een fysiotherapeut. De meeste inverband met een kuitprobleem, maar sinds ik met die "prachtige, charmante" Herzog compressie kousen loop ben ik van dat probleem af. Zo kon ik vorig jaar voor het eerst genieten van een volledige training zonder enkele weken uitval. Vol goede moed ging er nu weer voor. Kilometers, hard trainen, snelheid, water drinken, buikspieroefeningen, zeg het maar. Maar helaas....het mag niet zo zijn.

Gelukkig ben ik er op tijd bij zei mijn fysiotherapeute. Afgelopen zaterdag de Condensloop gelopen. De 10 kilometer in een rustig tempo. En, pijnvrij. Ook na de tijd zo goed als geen reactie. Ik blijf dus positief en ga er van uit dat ik over anderhalve week weer gewoon door kan met de voorbereiding en ik op 16 juni die marathon loop. Maar tot dan wéér met de rem er op. Geen Yasso 800 trainingen meer en tijdens de intervalavond bij de loopgroep zul je me niet meer voorin zien.

Ik loop de Slachte!