I have a dream

In augustus 1963 sprak Marten Luther King in Washington, voor een menigte van meer dan 250.000 mensen de legendarische woorden “I have a dream”. Een droom,...misschien niet het formaat van zijn droom, maar ik heb er ook één.

Zo’n 10 jaar terug draaide ik wekelijks mijn rondjes in de ijshal van Leeuwarden. Diep gebogen, gewicht achterop, handen op de rug en alles onder controle. Tot op een dinsdagavond, terwijl wij in het spreekwoordelijke “treintje” reden,  iemand aan de binnenkant van de bocht schaatste en voor mijn gevoel nagenoeg stil stond. Ik kon niet links- of rechtsom en klapte met een vaart achterop de andere schaatser. Gedraaid zijn we gevallen terwijl mijn linkerbeen, met de ijzers recht vooruit in het ijs, bleef staan. Alles wat kapot kon in een enkel, was kapot. Afgescheurde enkelbanden, enkel en fibula gebroken. De volgende dag werd ik geopereerd en bij de eerste controle (na een maandje) vroeg ik aan de chirurg wanneer ik weer kon sporten. “Sporten, het duurt zeker een half jaar voor je weer normaal kan lopen”, waren zijn woorden. Dat was mijn sportloopbaan, dacht ik toen. Maar na zo’n vier maanden kon ik alweer heel rustig beginnen met hardlopen op de loopband en daarna ging het met grote passen vooruit. Een sportmens hersteld blijkbaar snel.

Het schaatsen was vanaf dat moment gebeurt. Ik schaats nog wel en heb geen last meer van mijn enkel. Ik doe het niet meer zo fanatiek als voorheen en diep zitten lukt niet meer. De banden zijn behoorlijk ingekort. Ik heb me daarna gestort op het hardlopen en zo’n 2 jaar later liep ik mijn eerst marathon (de Slachte marathon). Ik heb mijn sport weer gevonden, maar…..”I have still a dream”.

Deze week komt er weer een koude front. Aan het eind van de week zijn de voorspellingen rond de -8 tot -10. En dan wordt er als snel weer over natuurijs en natuurlijk de Elfstedentocht gesproken. Mijn vader heeft twee maal de Elfstedentocht gereden. Helaas viel hij de eerste keer uit met bevroren ogen en de tweede keer lag er teveel water op het ijs. Beide keren kon hij bijna de muziek op de Bonkevaart horen. Het mocht niet zo zijn. Nu ligt de “druk” bij mij om het kruisje in de familie te halen. Na de laatste Elfstedentocht ben ik lid geworden van de vereniging. En vanaf dat moment was het alleen nog maar mogelijk om potentieel lid te worden. Jaarlijks is het afwachten of je wordt ingeloot om de tocht der tochten te mogen rijden. Dit jaar ben ik uitgeloot en als “hij” mocht komen, zal ik langs de kant moeten staan. En laat ik dit jaar even egoïstisch zijn….voor mij hoeft het dit jaar even niet. De kou mag weer naar het oosten en de warmte vanuit het zuiden heb ik nu even liever.

Wat mij betreft is er volgend jaar weer een nieuwe winter, met nieuwe kansen….”I have a dream”….

Richting de Slachte

We zijn weer een week verder en weer een week dichter bij  de start van de voorbereiding van de Slachte marathon. We moeten nog een maandje wachten voor we de eerste gerichte kilometers gaan lopen, maar we zijn binnen de loopgroep al druk bezig met de organisatie. Afgelopen week hebben we trainersoverleg gehad. Hoe wordt de indeling van de 4 groepen, het schema (met nodige wedstrijden), shirtjes/hempies, sponsoren en hoe bereiken we iedereen. Dinsdag 7 februari hebben we na de training een informatieavond en wordt iedereen op de hoogte gesteld. 

Maar het weer motiveert nog niet. Regen, kou en wind. Het heeft meer weg van de flinke herfst dan de voorspelde horrorwinter. Het is natuurlijk allebei niks. En wat niet is kan nog komen. Er kan zo in februari/maart nog een koude periode aankomen en lopen we de lange duurlopen in een soort wintersport wereld. Afgelopen zondag, ondanks het slechte weer besloten om met de Marathon van Enschede groep 21 kilometer mee te lopen. Mooi weer wat kilometers maken in de voorbereiding op Apeldoorn.

“Mooi dast er bist, kest moai volgende week oek met lope”: zei Geert Jan. “Lope we 25 en bist klaar voor Apeldoorn”. Twijfel, want ik heb me ingeschreven voor de 18,5 kilometer en niet voor de 27. En ik heb me juist bewust voor die afstand ingeschreven. Ik zit nu even in een drukke periode met werken en waarom zou ik al zo vroeg “pieken”? We hebben een schema van 17 weken voor de Slachte marathon en als ik de 27 kilometer in Apeldoorn zou lopen, zou ik nu al moeten beginnen met meer kilometers maken. Tenminste als je er een beetje serieus mee om zou gaan. En laat ik daar nou net nog even geen zin in hebben. Maar toch weer die twijfel. Navragen in de groep, wie doet wat op 5 februari. Voor mijn gevoel loopt 80 procent van de bus straks de langere afstand. En de route van de 27 kilometer is daar zoooo mooi. Maar ik laat me er maar niet door mee slepen en ga voor een (hopelijk) snelle 18,5. Verstandig zijn, eigen schema en opbouw richting de marathon voorbereiding. Die kilometers haal ik straks dubbel en dwars weer in en....als het mee zit loop ik later dit jaar nog een marathon. Ik ga dit jaar dus genoeg kilometers maken. Nu nog even niet.

Maar zondagochtend begon het weer te kriebelen. Niet vanwege het weer, want dat was bar en boos. Maar de gezamenlijke duurloop, de gezelligheid, lange routes en met z'n allen trainen voor dat ene doel straks op 16 juni. Nog een maandje....en dan gaan we los.

Coca Cola

Vandaag was het de grote dag voor de wandelaars van de Slachte Marathon. Om 6.00 uur begon de inschrijving voor de wandeltocht van 42 kilometer. En ik zie het zo voor me; zondagavond de wekker gezet, vanochtend massaal in pyama's en badjassen achter de computer in de hoop mee te mogen lopen tijdens dit hoogtepunt op wandelgebied. Binnen 2 á 2,5 uur waren alle 10.000 startbewijzen weg. Hoe populair is de Slachte...

Ik heb me enkele weken terug al ingeschreven voor de (hardloop) marathon. Het lijkt nu allemaal nog zo ver weg. Maar op zo'n dag, als je alle kranten en twitter berichten leest begint het gevoel ook bij mij weer te komen. Ook bij ons op de loopgroep begint het nu te leven. Morgenavond hebben we trainersoverleg en wordt het schema besproken en hoe we de voorbereiding in gaan. Nog een dikke maand en gaan bij Loopgroep Leeuwarden de trainingen voor zo'n 70 lopers in 4 groepen los. Ja, het begint te leven en hoe meer we er mee bezig zijn des te meer zin krijg ik er weer in om te beginnen. Maar we moeten nog even.

Zojuist heb ik een mail naar de organisatie van de Slachte marathon gestuurd. Een verzoek, in de hoop dat ze er wat mee doen....al is de kans misschien minimaal. Maar, niet geschoten is altijd mis. Onderhand heb ik een aantal marathons gelopen. Waaronder twee in Duitsland (Berlijn en Keulen).  Bij onze Oosterburen is het vrij normaal dat er na de helft van de marathon Cola bij de verzorgingsposten aanwezig is. Want, Cola mag niet worden onderschat als sportdrank. In Australië hebben ze onderzoek gedaan bij wielrenners (inspanningen lijken veel op die van lopers). In zes van de elf ploegen dronken alle renners gedurende de wedstrijd Coca-Cola. In vier van de elf ploegen bedroeg het percentage coladrinkers 67 en in slechts één team werd geen Coca-Cola gebruikt.

In alle gevallen kwam deze drank pas in de tweede helft of het laatste kwart van de race op tafel. De cola werd steeds gebruikt als aanvulling op andere koolhydraatrijke sportdranken. Bij zeven teams werd de Coca-Cola met zo min mogelijk koolzuurgassen aangeboden. Als hersteldrank na de wedstrijd werd bij acht van de elf ploegen, naast andere energie- en eiwitdranken, ook cola geserveerd.

In ieder geval heb ik in Keulen veel profijt gehad van het bruine goedje. Buiten dat er de nodige suikers en caffeïne in zitten, is het een welkome smaak na alle gelletjes van SIS, Squeezy of Powerbar.

Zo juist kreeg ik een reactie terug van de organisatie van de Slachte. Ze hebben mijn mail doorgestuurd naar de hardloopcommissie. Wie weet....

Douwe Kleefstraloop

De laatste week motiveerde niet echt om naar buiten te gaan, laat staan hard te lopen. De waterstand was hoog, de gemalen draaiden volop en sommige dijken stonden op springen of sprong zelfs in Grou. Om dan een blok om te gaan...woahh, blijf liever binnen bij de kachel, warm en droog. De nieuwjaarsloop was afgelast en ik moest me er toe zetten om afgelopen donderdagavond te gaan lopen. Toch, na een rustige duurloop dwars door de stad met een voldaan gevoel naar huis.

Maar afgelopen zondag was het prima weer. En dat was prettig, aangezien de 25ste Douwe Kleefstraloop door Lionitas werd georganiseerd. Douwe Kleefstra, de loop/wedstrijd is onderhand al een meer dan bekende wedstrijd in Leeuwarden maar geen idee wie Douwe Kleefstra eigenlijk was. En gelukkig is er dan nog iets als...internet. In 1987 werd de atleet Douwe Kleefstra, die pas na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd met hardlopen begon, 80 jaar. Ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag en als eerbetoon werd de traditionele jaarlijkse trimloop naar Boksum naar hem vernoemd.

Even na 11.00 uur start vanaf de atletiekbaan. Een grote groep lopers stond te popelen om te starten. Het was lekker weer, zonnetje scheen en het was absoluut niet koud. Maar eenmaal langs het van Harinxmakanaal bleek pas hoe hard het waaide. En toen hadden we nog met de wind mee. Julius en ik liepen precies tussen twee groepen in en ik gaf aan dat we iets strategischer moesten lopen, straks in de wind zouden we het beter hebben in een groep. Even inhouden en aanhaken bij de groep van Hans. Ik kwam maar niet in mijn ritme en moest ploeteren om de groep bij te houden. Op 5 kilometer kwamen we door in 21 minuten. Ondanks dat we vol in de wind liepen toch een prima tussentijd.

Langs de Zwette eindelijk met de wind mee. Letterlijk een verademing en op 7 kilometer zei ik tegen Hans dat ik eindelijk wat in mijn ritme kwam. Roelof en Ahmad hadden zich onderhand ook aangesloten. Zij liepen een duurloopje i.v.m. de komende marathon in Enschede. Even rustig, in ons wedstrijdtempo. Tja, verschil moet er blijven. Maar wat was ik blij met deze mannen toen we vanaf 10 kilometer weer in de wind mochten. In een waaier liepen we met zo'n 8 lopers weer richting Leeuwarden. Op de Boksumerdam liepen Roelof en Ahmad rechtdoor voor nog wat extra kilometers. Wij moesten rechtsaf en  het zou weer op ons zelf aankomen. Niet meer in de luwte, maar vol aan de bak. Hans voelde zich blijkbaar nog goed en zette nog een versnelling in. Voor de rest van de groep was het tempo proberen vast te houden en richting de finish.

De laatste meters de Lionitasarena binnen, onder het finishdoek door....1.11.41. Een dikke minuut langzamer dan de vorige Douwe Kleefstraloop, maar toen waaide het vast niet zo hard. Dik tevreden...