Denksport

Vorige week liep ik tijdens de training met de loopgroep naast Roelof. En zoals vaak gaat het over lopen, trainingen, rust, doelstellingen, de komende marathon eind september, enz. Loopditjes en datjes zeg maar. Tot we op het gesprek komen; denk jij niet elke dag aan hardlopen? Oké, daar heb ik nog nooit zo over nagedacht en ik loop (letterlijk) al een tijdje mee. En als ik er zo over nadenk heeft hij eigenlijk wel een punt. Want ja, ik denk iedere dag aan hardlopen. Al is het maar heel even. Denken aan die training die ik die avond zou doen, hoeveel kilometer ga ik lopen, waarheen, welke tempo. Of vandaag even geen lopen, ik heb een rustdag. En als ik een looptraining oversla bij de loopgroep, denk ik wel weer even aan het tijdstip. "Ik had anders nu gelopen". Kleine momentjes, maar ik denk er wel aan. Maak plannen voor het komende jaar. Welke wedstrijdjes ga ik doen.Of lees blogs, loopsites of denk na over een looptraining die ik over moet nemen bij de Loopgroep. 

Ja dus, ik ben er iedere dag mee bezig. Met lopen. Maar valt dat onder obsessie? De letterlijke vertaling is; geobsedeerd zijn, gedachten niet uit je hoofd kunnen zetten, bezetenheid. Is dit het waar het onder valt? Nee, ik ben er niet dwangmatig mee bezig. Ik kan niet zonder lopen, maar eens een training overslaan is voor mij geen probleem. Zeker na een marathon ben ik wel even klaar met de lange duurlopen en kan ik best genieten van een poosje juist geen lopen. Obsessie is dus niet het goede woord. Klinkt en is ook een negatief woord. En daar valt mijn lopen absoluut niet onder. 

Is het fanatisme. Maar ook dat klinkt zo negatief. Ik ben inderdaad gedreven, wil tijdens een wedstrijd wel het onderste uit de kan halen. Doe mijn best tijdens de trainingen, maar kan tegenwoordig gelukkig ook met de rem erop lopen. In gedachten houden dat rust ook training is. En onderhand heb ik ontdekt dat dat bij mij werkt. Al kan ik er dan best af en toe moeite mee hebben dat andere lopers muchos harder lopen dan ik. Maar goed ieder zijn talent en niet iedereen kan dezelfde belasting hebben. Maar de wil om te presteren is zeker aanwezig. Fanatisme....is zeker wel aan de orde.

Ik noem het maar gewoon enthousiasme. Klinkt lekker positief, voelt goed. Want ik heb plezier in het lopen. Kan genieten van de vele kilometers die ik kan maken, het idee dat sommige mensen er niet eens aan denken om dezelfde afstand te moeten fietsen. Genieten van het buiten bezig zijn, lopen door de natuur en welk jaargetijde maakt niet uit. Elke periode heeft wel weer wat. Ik kan er naar uit kijken om een bepaalde training of wedstrijd te lopen....en dan, dan denk ik alweer vooruit en denk weer aan die sport waar ik zoveel plezier aan kan beleven.

Je begrijpt wel waar ik nu mee bezig ben, als ik zo achter mijn laptop bezig ben en denk....

Lange duurloop in Toscane

Toscane, Italië, het stranddorpje Vada. Eindbestemming voor 2,5 week vakantie. 1450 km rijden maar dan heb je ook wat. Verzekerd van mooi weer, zee, prachtige pitoreske dorpjes/steden, heerlijk eten en mooie wijnen.

Maar er zal ook gelopen moeten worden, want er staat als het goed gaat, nog een marathon op het programma. Maar zoals ik al eens eerder aangaf vind ik het geen straf om in een ander land te lopen. Een groot nadeel is wel de wekker zetten tijdens de vakantie, 8.00 uur voor de normale trainingsrondjes (16 kilometer) en 7.00 uur voor de lange duurlopen (je moet er wat voor overhebben). Maar later weg is geen optie. Rond 10.00 uur zit het kwik al rond de 30 graden.
Zondagochtend de laatste lange duurloop voor de terugreis naar huis. Om 7.15 uur loop ik al richting het pijnboombos aan de overkant van de camping. Om die tijd denk je de enige te zijn, maar er is al volop leven. Wat doen die Italianen zo vroeg?

Het eerste bos door en dan door een klein dorpje waar ook al een en al leven is. De markt wordt opgebouwd en de eerste badgasten gaan al richting het strand. Of dat nu voor een ochtendduik of een plekje reserveren op het strand is weet ik niet. Stukje strand over en dan kom ik in het bos waar ik de meeste kilometers af moet/wil leggen.


Doelstelling vandaag om 28 kilometer te lopen en het pad is 1,4 kilometer. Saai maar wel zo prettig i.vm. de (grootste deel) schaduw. Ik ben niet de enige. Tientallen hardlopers en wandelaars zijn al op pad. Daar gaan we, tempo rond 11,5km per uur, blik oneindig en niet teveel nadenken hoe vaak ik dit stuk nog op en meer moet.

De eerste kilometers zijn gezellig. De dennennaalden op het pad voelen aan als een zacht tapijtje en er is genoeg bekijks, maar dat geldt ook andersom. De ene na de andere loper zit me van top tot teen te bekijken. Misschien niet heel vreemd hoe ik er bij loop vergeleken de hardlopende Italianen. Zonnebril op, compressiekousen aan en het meeste bekijks heb ik met mijn belt met een paar SIS gelletjes. Ergens heb ik sterk het idee dat hier in de buurt geen sport laat staan hardloopwinkels zijn. Op een enkeling na loopt niemand op echte hardloopschoenen. Erger, ik kom ze tegen op teenslippers. Geen fijne loophemdjes of shirtjes. Zijn wij nu zo gefixeerd om op of met het juiste materiaal te lopen of zijn we gewoon verwend met de mogelijkheden die wij in de toepasselijke (hardloop)schoenen geworpen krijgen? Ik zie in ieder geval een mogelijkheid voor Rene (run2day) of John (runningcenter).

Lopen gaat goed. Denk nog even aan Ritchie die zijn 24 uur ook in (in mijn ogen geestdodende) rondjes heeft afgelegd. Hoe makkelijk het ook organiseerbaar is met voeding, er moet een knop om gaan en niet teveel nadenken dat een zelfde afstand in een grote ronde zoveel mooier is om te lopen dan in "mijn" bos. Maar bij mij staan aan het begin en eind ook waterkranen om me af te koelen en flesjes te vullen. Ook voor mij goed georganiseerd dus.


Terwijl ik de 1,4 km's aan het aftellen ben steekt een grote groep oude vrouwtjes in bloementjesjurken (waar ik mijn oma's ook nog in voor me zie) het pad over om richting het strand te gaan. Uitje van de Zonnebloem? Na mate de kilometers voorbij gaan, begin ik het rechte pad steeds minder leuk te vinden. Vermoeidheid slaat toe, de temperatuur schiet omhoog en onderhand ben ik nog een van de weinigen die nog steeds aan het hardlopen is. Ik ben blij dat ik mijn IPod mee heb. Bowie, Moss, Black Keys, Richard Ashcroft, Luka Bloom, enz. helpen mij bij de laatste kilometers. Ik heb het gehad. Laatste stuk nog terug naar de camping en met een goed gevoel over de 28 gelopen kilometer de poort door.

Vandaag voor de rest lekker rust en hoeven we alleen maar naar het strand te lopen....Lopen?