Denksport

Vorige week liep ik tijdens de training met de loopgroep naast Roelof. En zoals vaak gaat het over lopen, trainingen, rust, doelstellingen, de komende marathon eind september, enz. Loopditjes en datjes zeg maar. Tot we op het gesprek komen; denk jij niet elke dag aan hardlopen? Oké, daar heb ik nog nooit zo over nagedacht en ik loop (letterlijk) al een tijdje mee. En als ik er zo over nadenk heeft hij eigenlijk wel een punt. Want ja, ik denk iedere dag aan hardlopen. Al is het maar heel even. Denken aan die training die ik die avond zou doen, hoeveel kilometer ga ik lopen, waarheen, welke tempo. Of vandaag even geen lopen, ik heb een rustdag. En als ik een looptraining oversla bij de loopgroep, denk ik wel weer even aan het tijdstip. "Ik had anders nu gelopen". Kleine momentjes, maar ik denk er wel aan. Maak plannen voor het komende jaar. Welke wedstrijdjes ga ik doen.Of lees blogs, loopsites of denk na over een looptraining die ik over moet nemen bij de Loopgroep. 

Ja dus, ik ben er iedere dag mee bezig. Met lopen. Maar valt dat onder obsessie? De letterlijke vertaling is; geobsedeerd zijn, gedachten niet uit je hoofd kunnen zetten, bezetenheid. Is dit het waar het onder valt? Nee, ik ben er niet dwangmatig mee bezig. Ik kan niet zonder lopen, maar eens een training overslaan is voor mij geen probleem. Zeker na een marathon ben ik wel even klaar met de lange duurlopen en kan ik best genieten van een poosje juist geen lopen. Obsessie is dus niet het goede woord. Klinkt en is ook een negatief woord. En daar valt mijn lopen absoluut niet onder. 

Is het fanatisme. Maar ook dat klinkt zo negatief. Ik ben inderdaad gedreven, wil tijdens een wedstrijd wel het onderste uit de kan halen. Doe mijn best tijdens de trainingen, maar kan tegenwoordig gelukkig ook met de rem erop lopen. In gedachten houden dat rust ook training is. En onderhand heb ik ontdekt dat dat bij mij werkt. Al kan ik er dan best af en toe moeite mee hebben dat andere lopers muchos harder lopen dan ik. Maar goed ieder zijn talent en niet iedereen kan dezelfde belasting hebben. Maar de wil om te presteren is zeker aanwezig. Fanatisme....is zeker wel aan de orde.

Ik noem het maar gewoon enthousiasme. Klinkt lekker positief, voelt goed. Want ik heb plezier in het lopen. Kan genieten van de vele kilometers die ik kan maken, het idee dat sommige mensen er niet eens aan denken om dezelfde afstand te moeten fietsen. Genieten van het buiten bezig zijn, lopen door de natuur en welk jaargetijde maakt niet uit. Elke periode heeft wel weer wat. Ik kan er naar uit kijken om een bepaalde training of wedstrijd te lopen....en dan, dan denk ik alweer vooruit en denk weer aan die sport waar ik zoveel plezier aan kan beleven.

Je begrijpt wel waar ik nu mee bezig ben, als ik zo achter mijn laptop bezig ben en denk....