Na de marathon van Zwolle zit ik in een lichte dip. Iets anders kan ik er niet van maken. Even geen doelstelling meer en ik kan van alles bedenken om even niet te gaan lopen. En als ik dan toch loop en ik kan links af om een korter rondje te doen, pak ik dat ineens met beide handen aan. Hoe raar....
Maar als ik dan op dinsdag de interval training bij de Loopgroep loop, loop ineens de sterren van de hemel. Het voelt goed en ik kan gewoon weer mee met de snelle lopers zonder er erg diep voor te hoeven gaan. Dat geeft dan weer die voldoening die ik nodig heb om de volgende training weer vol goede moed op te pakken. En die loop ik dan gewoon weer als een spreekwoordelijke krant. Zware benen, vermoeid en kijk uit naar het einde van de training. Onbegrijpelijk, het verschil tussen de ene en andere training.
Ik zit dus weer in die jaarlijkse loopdip. Normaal gesproken heb ik die na de Adventure run op Ameland. De laatste wedstrijd van het jaar. Maar dit jaar heb ik hem een stuk eerder. Maar ik heb mijn doelstellingen gehaald, ook al heb ik straks nog die halve marathon op Ameland. Ik heb eindelijk het idee dat ik van mijn marathon complex af ben. Waarom loopt iedereen zo hard op die afstand en lukt het mij maar niet? Een gedachte waar ik jaren "gefrustreerd" van kon worden. Nu is die druk er af en denk ik stilletjes aan die 3.30 uur. Want ik weet nu dat ik het kan en er zelfs meer in zit. Alleen die misselijkheid nog wat meer onder controle krijgen. Maar de druk is er af en daar heb ik dit jaar zoveel mee gewonnen. Alles draaide dit jaar om die marathons, geen snelle 10, Engelse Mijl of Halve marathon.
Die snelle Halve marathon zou ik straks nog "moeten" lopen. Straks op Ameland, tenminste...als ik mezelf weer herpak me weer door de dip heen loop.
En dat dacht ik zondag weer te doen. De planning was om 15 kilometer te lopen en het werd 16,5. Prima dus, de kilometers zitten weer in de benen. Maar echt lekker gelopen heb ik nog niet. Pittig om tempo te houden, maar die snelheid komt wel weer. Nu eerst weer rustig opbouwen, vooral naar mijn lichaam en weer plezier krijgen in mijn sport....
En wie weet waar ik dan straks op dat Friese eiland nog toe in staat ben....
