Ik heb mezelf getrakteerd om een nieuw shirt. Niet dat ik er één nodig heb. De kast puilt onderhand uit met shirtjes of eigenlijk loopkleding in het algemeen. Maar terwijl ik in Italië mijn 1,4 kilometer lange pad op en neer liep om op mijn 28 kilometer lange duurloop uit te komen en niks anders deed dan denken (wie zegt dat hardlopen geen denksport is) wist ik het. Ik wil een marathon shirt voor mezelf. En ik dacht terug aan Berlijn. Aan die avond dat we met een deel van onze groep de gelopen marathon aan het vieren waren in een (volgens mij) Ierse Pub, stond daar een andere loper met een t-shirt vol met zijn gelopen marathons. En dat maakte best wat indruk. Want ik heb het niet over een paar marathons...En dat wou ik nu ook. Ik ben bij lange na niet op het aantal van hem. Maar ik loop op 30 september mijn 10e marathon. En dat vind ik zelf wel een traktatie waard. Toen ik in 2004 mijn eerste marathon liep was mijn eerste gedachte; "dit doe ik nooit meer". Maar nu weet ik wel beter. Vanaf dat moment liep ik jaarlijks 1 marathon en dit jaar voor het eerst 2 in een jaar. En dan in no-time heb je een persoonlijk 'jubileumpje'.
En natuurlijk ben ik daar zelf wel trots op. Want hoeveel mensen dromen van een marathon. Hebben zelf niet de discipline, de tijd, de motivatie of werkt wellicht hun lichaam niet mee. Misschien is dat het juist. Dat ik iets doe wat andere mensen niet zo snel doen of kunnen. En dan heb ik het niet over mijn loopvrienden om me heen. Daar lopen genoeg bij die mij allang voorbij zijn met het aantal marathons (en dan heb ik het nog niet eens over Ritchie...). Maar op mijn werk en in mijn vriendengroep is het vrij uniek en dat geeft natuurlijk een goed gevoel. Iets presteren waar anderen tegenop kijken. En nee....ik bedoel niet patserig of opschepperig of hoe je het ook maar mag noemen. Het geeft mij een stukje extra zelfvertrouwen.
Het kan mij dus even niet zoveel schelen wat een ander er van vind. Het is iets van mij, voor mezelf, over mezelf. Iets waar ik zelf trots op ben.
I can't run a marathon everyday, but everyday I know...I did. En ik hoop dat ik mijn shirt volgend jaar weer kan aanvullen met de volgende marathons.....
