Terugblik 2011

Het jaar 2011 zit er bijna op. Nog een paar dagen en dan op naar een nieuw jaar en een nieuw loopjaar. Zo aan het eind van een jaar is het voor velen tijd om op zo’n jaar terug te kijken. Op tv en radio komen de nodige lijstjes voorbij. Lijsten zoals bijvoorbeeld, Top2000, beste politicus, beste reclame filmpje, beste sportman/vrouw/ploeg, de beste binnenstad, website van het jaar, enz. Je kan het zo gek niet bedenken. Maar ook terugblikken/jaaroverzichten op tv met vooral, voor mijn gevoel, veel narigheid.

Laat ik daarom ook eens terug kijken op het afgelopen jaar. En dan vooral op sportief gebied. En dat kan ik alleen maar doen met een glimlach van oor tot oor. Natuurlijk heb ik dit jaar ook mijn nodige twijfels gehad. Of ik nog wel mee kon komen met de besten van onze loopgroep (heb ook mijn “drive”), ik die verdomde PR op de hele marathon eens kon lopen of ik nog tegen blessures aan zou lopen.

Maar 2011 blijkt mijn loopjaar te zijn geweest. Vanaf de Midwinter Marathon in Apeldoorn ging het de goede kant op met mijn conditie en begon ook de snelheid terug te komen. En die snelheid was er tijdens de Kleine Wielenloop, Rondje Goutum en de Twirreloop (14,2 km) in 1.01 uur. Dat gaf al een stuk zelfvertrouwen voor de rest van het loopjaar. Tijdens de halve marathon van Leeuwarden kwam ik uit op mijn toen tweede tijd (ooit gelopen). Daarna zat er niks anders op dan heel blijven voor de marathon van Keulen. Ik ben en blijf daar altijd wat angstig in. Niet teveel snelle wedstrijden meer lopen en me concentreren op die 42.195 meter bij onze oosterburen. Mooie lange duurlopen met een topgroep. Wekelijks genieten. Maar ondanks de periode waarin deze marathon werd georganiseerd was het tijdens de marathon warm, erg warm. In de binnenstand ging het kwik zelfs richting de 30 graden. Niet een temperatuur om zo’n afstand in te lopen, laat staan voor een PR te gaan. Daar baalde ik ontzettend van. Want het was mijn eerste marathon voorbereiding zonder blessures en ik had alle trainingen door kunnen lopen. Geen rust moeten houden en weer een achterstand in moeten halen. Dat is niet goed voor je benen, maar zeker ook niet tussen de oren. Dit was nu helemaal niet aan de orde. En juist daarom baalde ik er van dat het juist, uitgerekend dat weekend, zo warm was. En toch, ondanks de temperatuur mijn snelste marathon gelopen. Het ging misschien maar om seconden, maar er had anders veel meer ingezeten. En ik heb weer veel geleerd tijdens deze marathon. Dat kan ik alleen maar meenemen naar de volgende. Tijdens de Berenloop zelfs (bijna fluitend) mijn halve marathontijd verbeterd. Zeker niet eens de makkelijkste halve marathon, maar nu dik onder de 1.34 uur.

Al met al een loopjaar om met een goed gevoel naar terug te kijken en geeft weer een stuk vertrouwen en energie voor volgend jaar. En ik heb er al weer zin in.

Ameland Adventurerun

Toen we zaterdag op het verwarmde terras bij van Heeckeren op Ameland zaten, had ik alles behalve zin in hardlopen. De regen kwam met bakken uit de hemel en na enige ging het zelfs over in hagel. En dan heb ik het nog niet eens over de wind. Allemaal ingrediënten om lekker gemotiveerd op het terras te blijven zitten.

Na enige tijd kwam Johnny voorbij. "wat  ben je van plan te lopen"? vroeg ik. "1:35", riep Johnny. "Samen"? Afgesproken om een kwartier voor de start weer voor van Heeckeren te staan. .

Eenmaal in de sporthal het eeuwige dilema. Wat zal ik aan doen. Ik had ongeveer mijn halve kleding kast in mijn tas gestopt en kon nog alle kanten op. Toch gekozen voor de Falke trui en een heel dun thermo shirtje. Tot ik Mark tegen kwam. "Doe uit man dat thermo shirtje, veel te warm". Trouw als ik ben, geluisterd naar zijn wijze woorden en het ondershirtje weer terug gestopt in de tas. Dan eerst maar even kou leiden.

Helaas was ik Johnny even voor de start kwijt en moest ik het alsnog alleen doen. Na de start, het bos in. Niet mijn ding, crossen. Heuvel op, heuvel af, bochtjes, scherp zijn op wortels van de bomen en her en der was het glad. Op naar het strand, daar kom ik normaal gesproken altijd wel in mijn ritme. Net zo normaal gesproken hebben we op het strand tegen de wind in maar altijd een prachtig verhard strand. Daar kon ik wel naar uit kijken. Nu was het andersom. Met de wind mee, maar op het strand ging het bij mij nog steeds niet lekker. Het strand was zacht en ik kreeg het niet voor elkaar om in een ritme te komen. Daar kwam bij dat ik wist dat het laatste stuk over de dijk vol in de wind zou zijn. Sparen voor de tweede helft dus. Een groepje op zo'n 25 meter voor me en een groepje een eind achter mij. Ik liep dus in niemandsland en ik moest bij het eerste groepje zien te komen voor ik in de wind kwam te lopen. Dit lukte pas in duinen. Al gauw bleven we met z'n drieën over en na zo'n 10 km begon ik pas wat in mijn ritme te komen. En blij dat ik naar Mark had geluisterd. Het werd zelfs warm, rits naar beneden, mouwen omhoog. Nu rustig door blijven lopen en dit tempo vast houden.

Terwijl het op de dijk zwaarder zou moeten worden i.v.m. de wind, begon ik juist beter te lopen. De groep werd groter en met een paar andere lopers ging het prima kop over kop. Op 15 kilometer een SIS momentje en op naar de laatste 6. Op mijn klokje keek ik al vanaf het strand niet meer.

Het dorpje Buren door en van het groepje was niks meer over. Alleen door en het tempo kon zelfs nog wat omhoog. Langs de kant nog een toeschouwer, "kom op, laatste stukje, mooie tijd trouwens". Vleugels. Het dorp in, de laatste straat. Op de speaker hoorde ik dit keer mijn naam "nummer 699, Donald Koster van Loopgroep Leeuwarden". Eindtijd 1:35:08 uur.

Meer dan dik tevreden....

Motiverend weer





Alweer een week voorbij. Een week met extreme wind en veel regen. Geen weer om naar buiten te gaan, laat staan hard te lopen.  Toch normaal doorgetraind al was het af en toe mezelf een schop onder de kont geven. Het motiveert nou eenmaal niet om je bewust nat te laten regenen en koud te worden. Daar komt bij dat ik weer langzaam weg zak in mijn jaarlijkse loopdipje. Als ik voor mezelf ga/moet lopen, me er toe moet zetten om mijn loopschoenen van de plank te pakken en naar buiten te gaan. En als ik dan aan het lopen ben, mezelf allemaal redenen geef om bij de volgende bocht rechtsaf te slaan en een kleinere ronde te gaan maken dan dat ik in eerste instantie van plan was. Het seizoen zit er een beetje op. Bijna alle wedstrijden zijn gelopen en de dagen met lekker eten en wijn komen er aan. Binnen hangen en als je daar eenmaal aan toegeeft…

Aanstaande zondag loop ik mijn laatste wedstrijd van dit jaar, op Ameland. De Adventure run, afstand 21 kilometer en een beetje. Nog één keer dit jaar kijken waar ik op uit kom op deze afstand. Zou het me nog een keer lukken om richting die 1.33 te gaan? Maar dan moet wel alles mee zitten. Beetje goed strand, wind gunstig en vooral tussen mijn oren. Nu moet ik er nog niet echt aan denken, maar zaterdag voelt het wel anders als ik eenmaal in het startvak sta. 

Deze wedstrijd was afgelopen week toch nog een extra stimulans toch door te zetten. Niet in het warme, droge huis blijven maar er uit. Schoenen aan, warm aan kleden en richting de loopgroep. En wat een trainingen vorige week. Dinsdagavond over de nieuwstad. Rondjes over de pijpen en tussendoor opdrukken. Gesloopt. Donderdagavond had Geert Jan het op z’n heupen. Tijdens de duurloop steeds rond de 13 kilometer per uur, beukend in de wind terwijl de regen ons om de oren sloeg. Heerlijk gelopen en gaf weer een motiverend gevoel. Zondag nog even voor mezelf een blokje rondweg. 

Afgelopen zaterdag heb ik me maar getrakteerd op een nieuw loopjasje. Niet dat ik er geen een meer had, maar je wil ook wel weer eens wat anders. En altijd leuk om je zelf af en toe te verwennen met iets nieuws. Weer een motivatie, want...je kan weer even in je nieuwe jasje lopen.

Op deze manier hoop ik deze december maand wat door te komen, zodat ik volgend jaar weer vol energie het nieuwe loopjaar in ga.

De Slachtemarathon

Vanaf het wad tot in het hart van Friesland kronkelt de Slachte: een droom van een dijk, van Oosterbierum tot Raerd, die trots uitsteekt boven het groene weide-landschap. Al sinds de middeleeuwen ligt zij daar, altijd waakzaam om het opkomende water te keren en een beschermende arm te leggen om haar bewoners. Daarna sluimert zij lange tijd, als een rustend monument.

Bovenstaande staat op de (nieuwe) site van de Slachtemarathon (http://www.slachtemarathon.nl/). Mooi poëtisch omschreven en je krijgt er gelijk een plaatje bij. Prachtig. Vandaag heb ik me voor deze marathon, die op 16 juni 2012 gelopen wordt, ingeschreven. Eigenlijk is het wéér ingeschreven. In 2004 liep ik voor de eerste keer deze klassieke afstand in het Friese Land en tevens mijn allereerste marathon. 's Morgens om 6.30 uur de start met toen zo'n (volgens mij) rond de 1.100 deelnemers. Start vanuit Raerd naar Easterbierrum. Jammer vond ik dat. Niet eindigen in een dorpje maar de finish aan de dijk van het IJsselmeer. Maar toch,....ook dat had wel wat.

Waarom heb ik me eigenlijk ingeschreven? Het is niet mijn marathon. Weiland, weiland, weiland en af en toe een dorpje. Ik ben van de (grote) stadsmarathons. Veel mensen langs het parcours, Berlijn, Rotterdam, Keulen en Amsterdam. In Rotterdam zo'n 800.000 en Berlijn 1.2 miljoen toeschouwers. Vooral die toeschouwers die je de laatste kilometers richting de finish schreeuwen (niet dat ik daar de laatste kilometers nog heel veel van mee krijg). In 2000 was de eerste Slachte Marathon, Simmer 2000. Het was toen een enorme happening en daar wou ik 4 jaar later bij zijn. Er toen niet aandenkende dat de start 's morgens vroeg, heeeel vroeg, was en 90% van de Friezen nog op één oor lag. Er stond een handje vol toeschouwers onderweg en voornamelijk familie of vrienden van de lopers. Hoogtepunt, ahum, was op ongeveer 32 kilometer "het talut" bij Franeker. De brug over de A31 was er toen nog niet en we liepen enkele honderden meters met het linkerbeen zo'n 40 centimeter hoger dan het rechterbeen langs de snelweg. Nu ligt er de mooie Slachte brug.

Het klinkt allemaal wat negatief. Toch heb ik me ingeschreven. Natuurlijk is het een bijzondere marathon, die eens in de vier jaar wordt gehouden en aanzien in Friesland heeft. Een marathon in de buurt en dus leuk/makkelijk voor familie en vrienden om te komen kijken. Maar boven alles, er lopen nu al zo'n 50 lopers van onze loopgroep (Loopgroep Leeuwarden) mee. Aangezien ik overal bij wil zijn en alles mee wil maken.....heb ik me toch maar opgegeven.

En....ik heb er nu al zin....