Terugblik 2011

Het jaar 2011 zit er bijna op. Nog een paar dagen en dan op naar een nieuw jaar en een nieuw loopjaar. Zo aan het eind van een jaar is het voor velen tijd om op zo’n jaar terug te kijken. Op tv en radio komen de nodige lijstjes voorbij. Lijsten zoals bijvoorbeeld, Top2000, beste politicus, beste reclame filmpje, beste sportman/vrouw/ploeg, de beste binnenstad, website van het jaar, enz. Je kan het zo gek niet bedenken. Maar ook terugblikken/jaaroverzichten op tv met vooral, voor mijn gevoel, veel narigheid.

Laat ik daarom ook eens terug kijken op het afgelopen jaar. En dan vooral op sportief gebied. En dat kan ik alleen maar doen met een glimlach van oor tot oor. Natuurlijk heb ik dit jaar ook mijn nodige twijfels gehad. Of ik nog wel mee kon komen met de besten van onze loopgroep (heb ook mijn “drive”), ik die verdomde PR op de hele marathon eens kon lopen of ik nog tegen blessures aan zou lopen.

Maar 2011 blijkt mijn loopjaar te zijn geweest. Vanaf de Midwinter Marathon in Apeldoorn ging het de goede kant op met mijn conditie en begon ook de snelheid terug te komen. En die snelheid was er tijdens de Kleine Wielenloop, Rondje Goutum en de Twirreloop (14,2 km) in 1.01 uur. Dat gaf al een stuk zelfvertrouwen voor de rest van het loopjaar. Tijdens de halve marathon van Leeuwarden kwam ik uit op mijn toen tweede tijd (ooit gelopen). Daarna zat er niks anders op dan heel blijven voor de marathon van Keulen. Ik ben en blijf daar altijd wat angstig in. Niet teveel snelle wedstrijden meer lopen en me concentreren op die 42.195 meter bij onze oosterburen. Mooie lange duurlopen met een topgroep. Wekelijks genieten. Maar ondanks de periode waarin deze marathon werd georganiseerd was het tijdens de marathon warm, erg warm. In de binnenstand ging het kwik zelfs richting de 30 graden. Niet een temperatuur om zo’n afstand in te lopen, laat staan voor een PR te gaan. Daar baalde ik ontzettend van. Want het was mijn eerste marathon voorbereiding zonder blessures en ik had alle trainingen door kunnen lopen. Geen rust moeten houden en weer een achterstand in moeten halen. Dat is niet goed voor je benen, maar zeker ook niet tussen de oren. Dit was nu helemaal niet aan de orde. En juist daarom baalde ik er van dat het juist, uitgerekend dat weekend, zo warm was. En toch, ondanks de temperatuur mijn snelste marathon gelopen. Het ging misschien maar om seconden, maar er had anders veel meer ingezeten. En ik heb weer veel geleerd tijdens deze marathon. Dat kan ik alleen maar meenemen naar de volgende. Tijdens de Berenloop zelfs (bijna fluitend) mijn halve marathontijd verbeterd. Zeker niet eens de makkelijkste halve marathon, maar nu dik onder de 1.34 uur.

Al met al een loopjaar om met een goed gevoel naar terug te kijken en geeft weer een stuk vertrouwen en energie voor volgend jaar. En ik heb er al weer zin in.