Er is weer voortuitgang

Heup blessure. Toen mijn fysiotherapeut vertelde dat het een veel voorkomende loperblessure was, wist ik niet wat ik hoorde. Typische loperblessures, dat zijn toch achillespees, hielspoor, shin plints en hamstrings? Nog niet eerder had ik van iemand gehoord dat hij of zij hier ook last van had. Maar onderhand weet ik beter. Ik ben zeker niet de enige. Alleen binnen de loopgroep heb ik al van meerdere lopers vernomen dat ze met het zelfde probleem kampen. Dus toch, een loperblessure. En iedereen heeft z’n eigen methodes of wijsheden om er weer vanaf te komen. Maar wat bij de een helpt, hoeft bij de ander niet helpen. Ik hou het vooralsnog bij mijn fysiotherapeut. Zelf Olympisch sportster geweest en weet vast wel waar ze het over heeft. Of hou ik me daar teveel aan vast? Als je dan hoort, 2 weken geen lange duurlopen, wel doorlopen en hooguit binnen D1 en D2 versnellen, dan doe je dat. En, 2 weken is ook wel te overzien (al wil je het liefst alleen maar kilometers maken).

Maar dan toch wil je weten waar je staat. Is mijn doelstelling op 16 juni nog haalbaar, moet ik hem bijstellen of misschien wel volledig uit mijn hoofd moet zetten? Wat doe je dan, dan ga je toch een langere duurloop doen. Al is je afgeraden om al 15 kilometer te lopen, dan loop je op zaterdagochtend bijna 16,5 kilometer. Want je wil weten hoe het voelt, want je bent nieuwschierig, want je wil weer zograag. In je hoofd heb je het schema alweer gemaakt. Als het goed gaat nu 15 kilometer of iets meer. Als goed gaat, volgende week weer mee met de groep. Zij in een rustweek, ik weer in de opbouw en dus 21 kilometer. Als goed gaat die week daarop 25 of 26 kilometer, terwijl de rest van de clinic 28 kilometer loopt. Dan ben ik weer zo goed als terug....tenminste, als goed gaat.

En zaterdagochtend ging het goed. Rustig tempo en geen last meer van mijn heup, alleen nog een wat gevoelig RSI gewricht en bilspier. Ook de dag daarop geen pijn en ik had zelfs nog 1 dag extra rust voorgenomen voordat ik weer mijn loopschoenen aan zou trekken.

Dinsdagochtend weer naar de fysiotherapeut en opbiechten dat ik me niet volledig aan mijn afspraak heb gehouden. "Was je naar een fysiotherapeut gegaan, als je voelt wat je nu voelt", waren haar woorden. Nee dus. De gevoelige plek bij mijn RSI gewricht heeft te maken dat ik lange tijd iets scheef heb gelopen. Nu loopt het gewricht weer beter en dat geeft reactie op de banden. Geen probleem. Dit RSI gewricht blijven eerst nog behandelen. En zolang ik het niet extra forceer mag ik weer langzaam kilometers uitbreiden. Dus het gaat goed en alles loopt weer volgens plan.

Dinsdagavond rustig mee met de intervallen, al liep ik dit keer ver achteraan. Ik laat me de komende tijd niet meeslepen door de rest. Al is dat soms wel moeilijk en frustrerend. Het idee, dat je anders voorin meeloopt en nu achterin je eigen ding doet en eigenlijk niet harder kan of durft. Tijdelijk geen Yasso trainingen meer en de eerste weken nog maar even rustig 3 keer lopen i.p.v. 4 keer in de week. Ik heb nu eerst één doel en dat is die marathon lopen. De rest, de snelheid en het voorin lopen bij de groep komt daarna wel weer. Nu niet forceren, heel blijven en op naar de Slachte.