Daar gaan we weer, discussies over sporten

Gisteren is bij de marathon van Rotterdam een jongen van 14 jaar overleden. Hij liep mee met de 10 kilometer loop. Na de finish onwel geworden en later in het ziekenhuis overleden aan een hartstilstand. Vreselijk. Vorig jaar september kreeg hij ook al een hartstilstand tijdens een training op het hockeyveld. Maar daarna weer volledig gezond verklaard. En gaan we er allemaal niet vanuit dat het ons niet zal overkomen? Daar moet je ook zeker niet vanuit gaan, maar toch wel weer even een momentje om over ambities en belastbaarheid van een lichaam na te denken.

Natuurlijk zullen nu de discussies wel weer komen. En vandaag hoorde ik het al op mijn werk. "Zie je,  marathonlopen of lopen is niet goed voor je". Aaarchh...Daar moet ik niet op reageren. Maar niks doen, hangen op de bank, elke dag dat vierkante kastje (tv) aan en het woord beweging niet eens kunnen spellen. Dat is pas goed voor je. Ik kan tig redenen opnoemen waarom sporten, en laten we het nu even over hardlopen hebben, goed voor je is. Enkele jaren terug had ik een behoorlijke (maar op leuke manier) discussie met een directeur van een leverancier van ons. Hij anti-sporter, ik sportfanaat. "Wie gaat het betalen, als een van mijn werknemers thuis komt te zitten met een gebroken been met voetbal"; zei hij. Heeft hij een punt. Maar zijn sporters niet minder vaak ziek, energieker, minder gestresst. Ik bedenk tijdens het lopen vaak de meest indrukwekkende oplossingen/exceloverzichten voor mijn werk. Zeg niet dat sporten niet goed voor je is...

Natuurlijk moeten we verstandig met ons lichaam om springen. Als we een marathon goed voorbereiden, beetje gezond leven en dan is het prima te doen. Ieder op zijn of haar eigen niveau. Je hebt uitdaging, een doel en vooral doorzettingsvermogen nodig. Is dat niet gelijk aan het arbeidsleven? Als je iets wil bereiken zal je er voor moeten gaan.

Ik heb sport nodig en zal dat blijven doen. En laat me niet demotiveren met zulke trieste en ellendige berichten van gisteren....