Het is zondagochtend 7 uur. Ik kon nog zo’n twee uren blijven liggen, maar ik werd wakker en toch wat onrustig door de regen die met bakken naar beneden kwam. Als het maar niet zulk noodweer blijft. Over enkele uren begon Loop Leeuwarden. Niet leuk voor de lopers (al is een buitje niet zo erg), maar vooral niet leuk voor de toeschouwers en organisatie. Zou toch zonde zijn als maanden van voorbereiding vanwege het weer in een fiasco zou eindigen. En (voorheen) de marathon van Leeuwarden heeft wel iets met het weer. In 2007 (heb ik geweten tijdens de marathon) en vorig jaar was het extreem warm voor de tijd van het jaar.
Maar gelukkig was het droog op het moment dat ik op mijn fiets stapte. Rond 10 uur verzamelen en na wat inlopen richting het startvak. Gespannen....en waarom? Onbegrijpelijk, tijdens een wedstrijd door de week heb ik dat helemaal niet. Maar waarom voelt zo'n wedstijd nu zo anders? Is het het massale? Wederom stiekem toch de druk die ik mezelf weer op leg? Familie en vrienden langs de kant en in het achterhoofd te willen laten zien dat ik toch wel kan hardlopen? Geen idee, waarschijnlijk van alles een beetje. Dus, ja gespannen. Zeker toen we eenmaal met z'n vijven (Peter, Elles, Hans, Roelof en ik) in het startvak stonden. Ik blijf er bij dat we in het wedstrijdvak stonden. Al stond de Pacer voor 1.35 uur ook in ons vak. Even na 11.00 uur, een fluitje en "ons" vak liep rustig naar de startstreep. Achter ons bleef het hek dicht en de rest van de halve marathon moest nog even wachten. Niet meer aan denken, we zouden nu de ruimte hebben en dus snel in ons ritme kunnen komen. Doelstelling bij of voor de rode ballonnen van de pacers blijven....
Het liep lekker, eigenlijk gelijk vanaf het begin al. Terwijl ik normaal altijd enkele kilometers nodig heb om op gang te komen. We liepen keurig rond de 13,4 kilometer per uur. Toch zijn we ergens (waarschijnlijk) in het Leeuwarder Bos Hans en Peter "verloren". Het was gezellig druk onderweg. Veel toeschouwers die ons aanmoedigden. En wat was ik blij dat ik mijn hemdje aan had getrokken. Ik twijfelde nog, maar op aanraden van Froukje toch maar gedaan. Het 10 kilometer punt, 45 minuten en een beetje. Keurig. Als we rond de 1.35 uur uit zouden willen komen moesten we wel heel steady door blijven lopen. En dat Steady lopen was voor Roelof niet meer weggelegd en riep dat we maar door moesten gaan. En toen waren er nog twee...wederom dat gevoel van de 10 kleine negertjes van Agatha Christie. De sponsen namen gretig aftrek en ik was af en toe zo asociaal om er zelfs twee te pakken. Eén voor het gelijk gebruik en de andere voor later onderweg. Elles kwam nog met het verhaal van een zwager? die eens zo'n spons leeg kneep in zijn mond....terwijl iemand anders daarvoor zijn bezwete gezicht er mee had afgenomen. Heerlijke verhalen onderweg.
Op 15 kilometer gaf ook Elles aan dat ze het gevoel had wat terug te zakken. Alleen door. Althans alleen...er liepen legio mensen om me heen en ondanks dat velen het blijkbaar zwaar kregen, bleef ik op het zelfde tempo doorlopen. Hengelen dus weer. Toen ik op een rechte weg achterom keek zag ik op enkele honderden meters de rode ballonnen van de 1.35 uur Pacers. Niet meer kijken en over nadenken, doorlopen. Bij het treinstation van Camminghaburen mijn ouders. Een juichende vader....mooi moment. Later een toeschreeuwende Mohammed vanuit zijn raam en een paar honderd meter Alexandra en Larissa. Foto momentje en ze sprongen snel op de fiets om op tijd bij de finish te kunnen zijn. "Niet te hard, anders halen we het niet", riepen ze nog....
Nog twee kilometer, het voelde alle nog steeds redelijk al zat die versnelling er allang niet meer in. Om de rotonde bij de "oude Leeuwarder Courant", nog een keer achterom kijken...ballonnen. Geen honderden meters meer, maar nu misschien zo'n vijftig meter. Inhalen? No way...zal ze voor blijven. Een loper komt me nog voorbij...damm, Sieb van der Ploeg (de Kast).
De ballonnen bleven achter me en op het horloge....1.34.52 uur. Mijn tweede tijd ooit...Kapot, maar zo ontzettend blij.
En er is ook door andere mensen erg hard gelopen. Bijvoorbeeld: Elles 9e bij de vrouwen op de halve marathon, Froukje 26 laag op de 5 kilometer en 30ste van de 655 vrouwen. Mark 26ste van de 735 mannen op de 10 kilometer en ik...76ste van de 860 op de halve marathon....
's Avonds het "blarenbal" in de Stee. Barbequen en er kon zelfs nog door velen nog gedanst worden....goed voor het herstel waarschijnlijk. Al met al een top dag om weer lang met een lekker gevoel op terug te kunnen kijken.
Alle uitslagen Loop Leeuwarden 2011: http://www.racetimer.eu/uitslagen.php?v=%25252Fnl%25252Frace%25252Fshow%25252F510%25253Flayout%25253Dracetimer_eu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten