De flow...

In de flow. Ik zit er al een tijdje in. Het lopen gaat heerlijk en voel me sterk. Vorige week zondag nog super gelopen in Apeldoorn en nu was het tijd voor een locale wedstrijd: de Kleine Wielenloop. Een jaarlijks terugkerende wedstrijd, georganiseerd door SV Friesland, vanaf het sportcomplex van Rood/Geel.

Op de fiets merkte ik al de harde wind en de kou. Dit zal anders voelen dan in Apeldoorn. Toen was het prachtig loopweer en kon ik de korte broek weer eens aan. Dat zat er nu niet in. De meeste lopers van onze loopgroep deden de 10 kilometer en ik wist alleen van Johnny dat hij ook de 15 kilometer zou gaan doen. Hij had alleen als doel om onder het uur te lopen en dan is het voor mij geen optie om mee te lopen. Dan maar alleen en kijken hoever ik zou komen.

Om 11.00 uur de start en de eerste helft zal tegen de wind in zijn. Al gauw kom ik in een groepje terecht. Aanklampen en niet al teveel alleen willen doen. Na een paar kilometer kom ik Johannes tegen. Hoe is het mogelijk dat ik hem in haal….”geniet er maar van, ik doe een rustige duurloop” hoor ik nog in het voorbij gaan. Het tempo ligt voor mijn gevoel net iets te laag en besluit er om heen te gaan. Al snel vraag ik me af of dit wel verstandig was. De volgende groep loopt zo'n 30 meter voor me en ik moet nu alleen vol in de wind. Afzakken en weer achter de andere groep duiken wil ik niet. Dan maar proberen langzaam naar de andere groep te kruipen. Over het schelpenpad lopen we richting de eerste verzorgingspost. Ik zie al snel het grote Loopgroep spandoek en Geert Jan en Marc delen de bekertjes water uit. Achter een enorme telelens herken ik Paparazzi Richard. 10 kilometer linksaf en 15 kilometer rechtsaf geeft Geert Jan voor de zekerheid nog even aan.  Om de bocht kan ik eindelijk bij de andere groep aansluiten. De verharde paden worden nu ingeruild voor onverhard. 5 kilometer in 21 minuten en nog wat. Sneller dan vorige week. Iemand naast hoor ik nog zeggen; "het gaat hard". Klopt, maar ik wil niet lossen. We moeten nog een stuk in de wind en alleen lopen is wellicht nog zwaarder dan dit tempo lopen. En eigenlijk voelt het ook best wel goed. Ondanks dat ik laat op bed lag i.v.m. een borrel met oud collega's (al zat ik wel vol met Cola Light), doen mijn benen wat ik van ze verlang.  Een loper met grote passen wil naast me lopen en het is al zo smal. Ik  mopper een keer en hij veronschuldigt zich maar gaat toch irritant voor me lopen.

Aan de andere kant van het water zie ik Johnny en Dirk lopen. De afstand valt eigenlijk best nog wel mee. 

Om het meer heen krijgen we eindelijk de wind in de rug. De groep valt uiteen en alle lopers lopen nu zo'n 5 meter uit elkaar. De man met de grote passen blijft wel bij me in de buurt lopen en als we weer een onverhard pad in gaan presteert hij het weer om me voor de voeten te lopen. Bij de volgende drankpost staan Desire en een voor mij onbekende met de bekertjes. Het is maar goed dat Richard ook aan een loopsport doet want hij is weer op tijd om zijn SD kaartje vol te schieten. 
10 kilometer in 43 laag. Doorrekenen, met wat verval zou ik hopelijk uitkomen op zo'n 1.10. Onderhand is het behoorlijk gaan regenen. Hé Donald, hoe gaat het? Onder een paraplu herken ik Jan. Best roep ik, maar is dat eigenlijk wel zo? Ik ben er wel klaar mee. Op de Groningerstraatweg zie ik een aantal 10 kilometer lopers. Nog een extra motivatie om die voorbij te lopen. Linksaf weer Cammighaburen in en dan nog een lusje om de korfbalhal. Rene Sjoerdsma roept nog; "mooie tijd" en dan zie ik het ook, onbegrijpelijk.....1.04.30 uur....

Yes, dit is die flow....