leden) een hartaanval gekregen en heeft het helaas niet gered. Een schok voor iedereen
binnen de loopgroep. Ik persoonlijk heb hem niet gekend. Wellicht wel eens gezien, maar
nooit gesproken. Maar met zijn zoon Erik heb wel de nodige kilometers afgelegd. Soms lees
of hoor je wel eens over zulke trieste gebeurtenissen, maar dan is het toch ver van je bed.
Nu komt het in eens wel dichtbij.
Maar voor mij zelf was het weer een positieve en motiverende loopweek. Dinsdag intervaltraining en na anderhalf jaar was mijn lieve loopmaatje Froukje ook weer terug in onze groep. Het tempo zal eerst nog even wennen zijn voor haar, maar dat komt wel weer. Letterlijk, stap voor stap. Ik zelf liep weer prima. De snelheid zit er weer in en kon vooraan goed mee komen. Donderdag was er geen training van de loopgroep i.v.m. de condoleance van Aebe, maar toch 15 kilometer gelopen.
Zaterdag… mijn eerste wedstrijd van 2011. De 25e winterloop in Makkum. Een mooie
wedstrijd over parcours van 10,3 kilometer door de haven, stukje natuurgebied en het
strand. Voor zo’n dorpje toch ongeveer 500 lopers. 11.00 uur, de start. Geen startschot, maar gewoon iemand die roept dat we mogen gaan en alles komt in beweging. Het fietspad is smal voor zoveel lopers en hierdoor lastig om je pad en ritme te vinden. Maar we blijven met z’n vieren (Roelof, Rene, Marcel en ik) bij elkaar. Met een grote bocht komen we weer in een nieuwbouwwijkje van Makkum. Marcel heeft eieren voor z’n geld gekozen en is zijn eigen tempo gaan lopen. Een trapje ophoog, een dijkje op. Ik kan mijn ritme nog niet vinden en moet aanharken om Roelof bij te houden. Als ik achterom kijk zie ik dat Rene ons ook al heeft verlaten en loopt onderhand tientallen meters achter ons. De haven door en dan het stukje natuurgebied. Prachtig, maar glad, nat en funest als je graag je nieuwe witte loopschoenen schoon wil houden. Het duurt even, maar ik kom in mijn ritme en ik hoef me niet langer bezwaard te voelen om alleen maar achter Roelof te lopen. Anders…Roelof krijgt het zwaarder en nu neem ik hem op sleeptouw i.p.v. andersom. Over het strand. Vorig jaar lag hier een pak sneeuw en was er een prachtig uitzicht over het IJsselmeer met het kruiende ijs. Nu niks van dit alles. Het strand is hard en prima te doen. Ik voel me sterk en kan harder, maar wat heeft het voor zin. Samen uit samen thuis. Nog zo’n 2 kilometer. Af en toe kijk ik om of Roelof nog achter me hangt. We lopen op dit parcours een keurige 45,37. Voldaan en met een goed gevoel op weg naar de kantine voor een lekkere beker warme chocomel....
wedstrijd over parcours van 10,3 kilometer door de haven, stukje natuurgebied en het
strand. Voor zo’n dorpje toch ongeveer 500 lopers. 11.00 uur, de start. Geen startschot, maar gewoon iemand die roept dat we mogen gaan en alles komt in beweging. Het fietspad is smal voor zoveel lopers en hierdoor lastig om je pad en ritme te vinden. Maar we blijven met z’n vieren (Roelof, Rene, Marcel en ik) bij elkaar. Met een grote bocht komen we weer in een nieuwbouwwijkje van Makkum. Marcel heeft eieren voor z’n geld gekozen en is zijn eigen tempo gaan lopen. Een trapje ophoog, een dijkje op. Ik kan mijn ritme nog niet vinden en moet aanharken om Roelof bij te houden. Als ik achterom kijk zie ik dat Rene ons ook al heeft verlaten en loopt onderhand tientallen meters achter ons. De haven door en dan het stukje natuurgebied. Prachtig, maar glad, nat en funest als je graag je nieuwe witte loopschoenen schoon wil houden. Het duurt even, maar ik kom in mijn ritme en ik hoef me niet langer bezwaard te voelen om alleen maar achter Roelof te lopen. Anders…Roelof krijgt het zwaarder en nu neem ik hem op sleeptouw i.p.v. andersom. Over het strand. Vorig jaar lag hier een pak sneeuw en was er een prachtig uitzicht over het IJsselmeer met het kruiende ijs. Nu niks van dit alles. Het strand is hard en prima te doen. Ik voel me sterk en kan harder, maar wat heeft het voor zin. Samen uit samen thuis. Nog zo’n 2 kilometer. Af en toe kijk ik om of Roelof nog achter me hangt. We lopen op dit parcours een keurige 45,37. Voldaan en met een goed gevoel op weg naar de kantine voor een lekkere beker warme chocomel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten