Voorjaarsmoeheid?

Voor mijn gevoel heb ik er jaren geen  last meer van gehad. Hooikoorts. Voor velen was het, wat het weer betreft, afgelopen weekend een feestje. Ik heb de omzet van de Tempo zakdoekjes weer even opgeschoefd. Waarschijnlijk regende het de laatste jaren op het moment dat “mijn” bloemen, bomen en planten toe waren te verstuiven, zodat ik het gevoel had er overheen gegroeid te zijn. Dat blijkt namelijk te kunnen. Maar nu snotterend het weekend door en zondag languit op het strand bij Julianadorp om weer te herstellen. Daar zijn namelijk geen bloemen, bomen en planten....op wat helmgras na dan....

Afgelopen weken stond het lopen op een laag pitje. De hooikoorts, maar vooral mijn werk heeft even de nodige impact. Lange dagen werken, op dinsdag en donderdag op cursus naar Etten Leur (niet echt om de hoek van Leeuwarden) en dus niet mee trainen met de loopgroep. Een investering. Straks is er weer alle tijd om de “schade” in te halen. In juni zullen de marathontrainingen voor Keulen weer beginnen en daar moet ik maar naar uit kijken.

Maar je verwacht dat op het moment dat je weer tijd hebt om te lopen het weer net zo lekker gaat als voor de drukke- en hooikoorts periode. Niks van dit alles. Maandag voor mezelf rond de 12 kilometer gelopen en het ging als een spreekwoordelijke krant. Gisteren, na een aantal weken weer met de loopgroep, was het hangen en wurgen om een beetje mee te komen. Komt dit nu echt omdat ik twee weken even niet of minder heb gelopen? Die conditie hou je toch wel wat vast? Al met al was het even redelijk demotiverend en moet ik het plezier in het lopen weer even terug zien te vinden. Er is altijd een oorzaak en dat zal nu wel in de vermoeidheid zitten.

Misschien is het wel voorjaarsmoeheid en aangezien het nu toch al als zomer aanvoelt, ben ik er volgende week misschien alweer vanaf.