Er is weer hard gelopen door veel lopers van onze groep tijdens de marathon van Rotterdam (vorig weekend) en de marathon van Enschede (gisteren). Ondanks de warmte tijdens deze marathons hebben velen hun PR behoorlijk scherper gezet. Johnny liep zelfs op een minuut na het loopgroep record (3.14 uur). Geweldige prestatie.
Toch is het ook altijd wel wat frustrerend om al deze tijden te lezen. Waarom lukt het mij nou niet op deze afstand. Tijdens de kortere wedstrijden tot de halve marathon loop ik mee met de snelsten van onze loopgroep en laat ik lopers die op de marathon een kwartier sneller lopen dan ik, ver achter me. Maar op een of andere manier is de marathon toch niet mijn afstand. Ook andere lopers begrijpen niet waarom ik deze afstand niet sneller kan lopen dan die 4 uur. Bij neer leggen zou je zeggen. Tenminste dat denk ik vaak zelf en zeg ik ook tegen anderen. Kijk niet teveel naar andere lopers en geniet van wat je wel kan. Je loopt tenslotte een marathon en in een toch respectabele tijd? Hoeveel mensen dromen daarvan? Toch is het wel eens slikken als je tijden van andere lopers van je groep ziet, ook al gun je het ze zo.
Wat maakt het verschil tussen een lange- en de kortere afstandloper. Nou weet ik dat een deel van het antwoord zit in de spiervezels. Je hebt langzame (rode) en snelle (witte) spiervezels. Het verschil zit in de doorbloeding en zuurstof in de spier. Hoe hoger de zuurstofopname capaciteit van de vezel hoe langer je door kan gaan op duurniveau.
Dan is het ook nog en fenomeen training. Ook al trainen we allemaal op dezelfde manier, het wil niet zeggen dat die manier de juiste voor je is. Je zou moeten weten wat je omslag punt en drempelsnelheid is. Hierdoor kun je gerichter trainen. Maar goed, ik heb altijd enorm veel plezier in mijn trainingen bij de loopgroep en doe lekker mee. Ook al doe ik het wellicht net niet op de juiste manier (al luister ik tegenwoordig wel meer naar mijn lichaam). Ik zou dus ook moeten accepteren dat ik dan op de langste afstand (en dan heb ik het niet over die extreme afstanden van de ultra lopers, zoals Ritchie) niet die tijd loop waar ik al tijden van droom. Of zit het tussen mijn oren? Ik heb al eerder geschreven dat ik mezelf teveel druk opleg. En dat geldt zeker voor de marathon. Ik loop er "maar" één in het jaar en dan moet het op dat moment gebeuren. Maar het is zo lastig om je gedachten, wensen en doelen uit te schakelen.
Teleurgesteld heb ik zondag mijn marathon van Amsterdam shirt aangetrokken en gefrustreerd een lange duurloop van 18,5 kilometer gelopen. Nee hoor, geintje. Ik heb zondag heerlijk gelopen. Het was prachtig weer, bijna bladstil. Rustig mijn afstand afgelegd in zone 2. Niet alleen goed voor het trainen van het uithoudingsvermogen, maar zeker zo goed voor de vetverbranding. En dat was wel goed na heerlijk te hebben gegeten bij de Japanner op zaterdag....en zo verenig je het ene goede weer met het andere. Misschien moet ik niet teveel met tijden bezig zijn en me vergelijken met anderen, maar gewoon genieten van het lopen....schrijf ik nu!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten