Zaterdag was het dan zover. De Condensloop. Ik had er zin in. Al vanaf begin van het jaar loop ik lekker en "verpulver" mijn eigen records op de 15 of 16 kilometer. Alles voelde goed. Niks geen verkoudheid of last van spieren, dus laat die halve marathon maar komen dacht ik.
Roelof en ik zouden serieus onze tijd van vorig jaar van 1:34:07 aanvallen, mits alles mee zat. En afgelopen zaterdag zat er één ding niet mee....Thor (de Griekse god van de Donder en het Weer) had het in zijn hoofd gehaald om uitgerekend 2 april 2011 de eerste warme dag van het jaar te maken. Zo blij was ik een aantal weken geleden met de eerste keer in de korte broek, nu kon zelfs het hemdje al aan. En dat begin april....
Een warming up was bijna niet nodig. Na wat sprintjes, huppelen en rekken en strekken stonden we mooi even voor 12.00 uur (ik toch iets gespannen) in het startvak. Gewoon lopen en we zouden wel zien hoe het zou gaan. Al na 5 kilometer had ik al het gevoel dat de beoogde tijd er absoluut niet in zat. Zware ademhaling en ik kwam maar moeilijk in mijn ritme. Maar ook Roelof had het zwaar en gaf na zo'n 10 kilometer aan dat ik wel mocht gaan. We liepen in een mooi groepje met 4 lopers en Hero (Running Center) als haas. Het tempo van 13,6 p/uur zat er al niet meer in en we zakten af naar 13 p/uur. Dit zou ik toch vol moeten kunnen houden tot aan de finish. Geen PR, maar altijd nog een keurig tijd die rond de 1:36 uit zou komen. Het voelde ook goed en onderweg kreeg ik een halve loopscholing van Hero; maak iets kleinere pasjes, zet af onder je lichaam, iets naar voren buigen en gebruik de zwaarte kracht, koel je hoofd en polsen met de spons en vooral....blijf lopen....
Blijf lopen, dat was nou net waar ik rond 16 kilometer moeite mee kreeg. Het leek of het groepje ging versnellen, waarom wil mijn lichaam niet mee? Ik vond het wel prima en liet ze gaan. Eenmaal los kreeg ik het alleen maar moeilijker en de benen begonnen volledig vol te lopen. Het leek wel of de energie verdampte door de warmte. Nog even achterom kijken waar Roelof was, wellicht dat we samen verder konden lopen. Roelof was in geen velden of wegen te bekennen en ik zou het alleen moeten doen. Extra tijd nemen bij de drankposten en vooral juist niet op de warmte letten. Ik had verwacht dat hele roedels lopers me wel in zouden komen halen. Maar niks was minder waar, waarschijnlijk had iedereen achter mij het net zo moeilijk. De laatste kilometers kon ik maar één ding en dat was afzien. Na de laatste bocht zag ik Roelof staan, uitgestapt, wijs man....afgelopen week niet fit geweest en naar zijn lichaam geluisterd. De tijdregistratie waar ik normaal gesproken altijd als eerste naar kijk heb ik nu niet eens gezien. Achteraf hoorde ik 1:40:20. Na de finish een arm om me heen en een opbeurend woordje...
Deceptie? Ja, toch wel een beetje. Ik had me er wat meer bij voorgesteld, maar er zat gewoon niet meer in. Normaal gesproken vind ik het wel lekker om met warm weer te lopen, maar nu moest mijn lichaam nog zo wennen aan de warmte. En ik moet nog steeds leren om er naar te luisteren. Later dit jaar krijg ik nog wel een kans en zien we dan wel weer wat onze Thor in zijn hoofd heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten