Nog 2 nachtjes slapen

En nog maar eens op de site accuweather.com kijken. Een site die ik de laatste dagen een aantal keer per dag bekijk. Wat wordt het weer zaterdag tijdens de Slachtemarathon? Op de site kan je per uur bekijken wat de vooruitzichten zijn. En zoals het er nu uit ziet, mooi loop weer. Tussen de 14 en 16 graden en vanaf 10.00 uur mogelijk wat regen. Belangrijk, de wind vanuit het zuid-zuidwest.

Ik ben er dus onderhand wel mee bezig. Geen zenuwen, maar het laat je op een of andere manier ook niet los. Luuk zei dinsdag; "je staat er mee op en gaat er mee naar bed". Ergens hoort dat er natuurlijk ook wel bij. Je hebt er tenslotte 17 weken voor getraind en je bent er klaar voor. Je moet er naar toe leven. En als ik dan 's morgen in het startvak sta, zit het er dik in dat ik dan wel gespannen ben. Ook al wordt het mijn negende marathon, weet ik wat er gaat komen en hoe mijn lichaam langzaam tegen gaat stribbelen. Gespannen voor de wedstrijd. Hoe zal het gaan, kan ik het tempo lang vasthouden, kom ik de man met de hamer tegen, haal ik die tijd die ik al zo lang graag wil lopen?

Maar eerst andere dingen aan mijn hoofd.....hemdje of t-shirtje, vergeet ik niks, eet ik voldoende, kom ik op tijd aan de start. Pfff...waar doe ik dit in godsnaam allemaal voor. Al die drukte in je hoofd. En waarom? Ik moet gewoon lekker lopen, alles op me af laten komen en vooral genieten. Maar ja, als je de mensen om heen vragen hoe het gaat, wanneer ik verwacht binnen te zijn, de twitter berichten leest over de route en waar ze staan, komen weer die kriebels...

Ik heb mijn kilometers gemaakt, mijn fysiotherapeute mij op tijd weer op weg gekregen na een heupblessure (thanks Carien) waardoor ik eigenlijk bijna niks heb hoeven missen, ik voel me fit. Zaterdag moet het gebeuren.

Nog twee nachten slapen...heb er zin in...