En dat is nou net wat ik afgelopen week heb gedaan. Rennen in Denemarken. En een goede voorbereiding is het halve werk. Wat doe je dan: je gaat een route uitzoeken op afstandmeten. Want er stond tenslotte 30 kilometer in het schema. En om dan 15 kilometer heen en dezelfde weg weer terug te lopen, das zonde.
En het zou mooi weer worden, vlinderbroekje, hemdje en t-shirt mee in de tas. Dat zou voldoende moeten zijn.
Zaterdag richting Denemarken (aan de Oostkant net iets boven de Duitse grens), regen van onderen en van boven. Wie zei er dat de wegen in Duitsland zo goed waren? Hoe verder we bij de eindbestemming waren, des te kouder dat het werd. We eindigden op 5 graden. Twijfel, want dat was nou net niet waarop ik gerekend had. Geen lange tight en trui mee in de tas.
Terwijl de rest van de groep op zondagochtend de kilometers in Nederland zou maken, zou ik het zelfde doen zo'n 550 kilometer naar het Noord-oosten. Een zonnetje, droog en de wind was iets gaan liggen. Het kon dus toch, hemdje en het vlinderbroekje. En dan....op weg door Teletubbieland. Zo noemen mijn kinderen de omgeving. Heuvelachtig, groen en het enige wat ontbreekt zijn die vreselijke poppen en een stofzuiger (sorry kids, Tinky Winky bestaat niet).
En of het heuvelachtig is,...er is geen 100 meter vlak. Toch liep ik lekker en in mijn hoofd zat de route die ik thuis al had uitgezocht. En ik genoot, ik genoot van de omgeving, het weer, van mijn benen en onderrug die mee wouden werken. "I feel good", zong James Brown ooit. Door de heuvels vol geel gekleurd Koolzaad en de oude dorpjes met boerderijtjes van 1700 en wat ouder. "AE Sprøjthuys" (de brandweer Kazerne van 200 jaar terug. Prachtig! Foto maken en weer door.
Al met al kwam ik uit op 31 kilometer, maar door de heuvels. Zou dit qua intensiviteit gelijk zijn aan 33/34 kilometer? I don't mind.....deze mooie kilometers zitten in de pocket. Wat is lopen toch mooi....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten