De langste duurloop zit er op. Afgelopen zondag 36,6 kilometer gelopen en hoe. Ik zag er best tegen op. Zal mijn kuit het houden? Conditioneel zat ik niet over in. Dit zat wel goed. De laatste tijd goed door kunnen trainen en zelfs in Zuid Frankrijk heb ik gewoon mijn kilometers kunnen maken. Aan mijn voorbereiding kan het dus dit jaar niet liggen. Maar die kuit. Ik vind het lastig om het uit het hoofd te zetten. Je kan gedachten niet zomaar uitschakelen. Dus...onderweg maar veel kletsen met iedereen, dan ben je er toch minder mee bezig.
Maar zondag ging het goed. Bij andere duurlopen kon hij er nog wel eens zijn. Dat zeurende gevoel. Maar nu bleef het weg. Totaal niet aanwezig geweest en dat geeft vertrouwen. Ik kon aan het eind zelfs nog versnellen en was niet kapot toen we aan kwamen. Het zou toch wat zijn als ik me straks in Keulen op die afstand nog net zo voel....Nu nog twee weekjes rustig door lopen. Geen versnellingen meer met explosieve afzetten. Geen risico's. Rustig door lopen, meer hoef ik niet meer te doen.
Ik ben er klaar voor en heb er zin in. Op naar de marathon van Keulen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten