Rondje Goutum

Vorige week kwam de regen nog met bakken uit de hemel. Een duurloopje over het strand in Zandvoort zat er toen niet in. Gisterochtend werd ik wakker en scheen de zon. Lekker, dat geeft je weer energie. En kwam dat even mooi uit, want er stond weer een wedstrijd op het programma. Dit maal: Rondje Goutum van 10 Engelse Mijl, of te wel 16,1 kilometer.

Wederom met Roelof af gesproken om samen te lopen. Dat doen we goed. We lopen nagenoeg het zelfde tempo, motiveren en helpen elkaar. Doelstelling is om tijdens de Condensloop 1.33 uur te lopen op de halve marathon. Nu moet ik mezelf geen druk op leggen, dat weet ik. Maar toch is dat een van mijn doelen van dit jaar. De tijd die ik graag op de marathon wil lopen, later in het jaar, hou ik (nog) lekker even voor mezelf. Deze tijd op de halve is ook zeker haalbaar. Vorig jaar liepen we samen 1.34.07 uur. Die 8 seconden moet je toch ergens kunnen pakken op zo'n afstand. Maar we weten ook dat de ene wedstrijd de andere niet is, je afhankelijk bent van het weer, je gesteldheid, en zoveel meer. Het moet kloppen op een dag dat je je PR loopt.

Rondje Goutum werd dan ook een soort testloop. We zouden op 13,5 kilometer per uur vertrekken. Dan zouden we uitkomen op ongeveer 1.11 uur. De zon was onderhand alweer verdwenen en een korte hagelbui kwam daarvoor in de plaats. Toch besloten om de korte broek aan te trekken. Je bent tenslotte intensief in beweging, dan krijg je het vanzelf warm. Maar koukleumen als we zijn, natuurlijk wel handschoenen aan.

Na de start, even na 11.00 uur, liepen we behoorlijk vooraan in het veld en konden gelijk ons geplande tempo lopen. In de wind langs het van Harinxmakanaal kreeg ik een flashback. Zo liepen Roelof, Mark en ik ook twee jaar geleden op het strand van Ameland. In de wind en een enorme groep achter ons in de slipstream. Na een zwaaimomentje naar mijn ouders en later naar mijn schoonvader, over de brug richting Goutum. Aan de andere kant van de brug kwamen we Ritchie tegen. "ik ben al bijna klaar" riep hij. Geen idee hoever hij had gelopen, maar hij zag er nog fit uit. Het gevoel van afstand is bij hem onderhand ook anders geworden. Als ultraloper heb je na een marathon nog steeds een smile van oor tot oor. Voor hem is deze afstand meer een duurloopje geworden. Tja, verschillen moeten er blijven..... Niet veel later kwamen we ook Martha tegen. Nog een zwaaimomentje en weer concentreren op het lopen.

De handschoenen konden onderhand uit en ik was blij dat ik in korte broek liep. Het tempo lag prima. Hoever zouden we dit tempo volhouden? De groep viel langzaam uit een en even later liepen we met zo'n vijf lopers tegen de wind in. Netjes kop over kop. In een waaier langs de grote weg richting Zuiderburen. Dit had waarschijnlijk wel wat impact op een aantal lopers, want de groep viel niet veel later helemaal uit elkaar. Op 10 kilometer riep ook Roelof dat ik maar moest gaan. Het voelde nog goed en maar kijken waar het schip zou stranden, dus....gaan met die banaan (al heb ik die niet gezien bij de verzorgingsposten). Het laatste lange stuk langs het kanaal kon ik me mooi richten op een aantal 10 kilometer lopers en als ik er een voorbij was hengelde ik de volgende naar binnen. Nog een keer rechtsaf richting Lionitas en dan richting finish op de baan. De eindtijd: 1.10.50 uur. Zo'n 30 seconden later volgde Roelof. Een mooie generale voor de Condensloop op 4 april. Als we dit tempo door zouden trekken zou de eindtijd dan 1.32.30 uur zijn (volgens de calculator op looptijden.nl)....laat me maar even dromen...