Sporthelden

De eerste week is alweer voorbij. De Tour de France. Een mooie sportperiode. De sfeer, het landschap, de historie en vooral het respect voor de wielrenners die gedurende 3 weken zich de longen uit het lijf rijden en enorme hoogtes en afstanden afleggen. Ik blijf er bij dat dit niet eens zonder EPO te doen is. Al krijgen ze na de wedstrijd een uitgebreide massage, eten ze en slapen ze. Gistermiddag keek ik met ontzag naar Johnny Hoogerland. De hele etappe super gereden. Op de fiets blijven en wellicht was er dan naast de Bolletjes trui zelfs nog kans op een ritzege. Vreselijk om te zien hoe hij door een auto het prikkeldraad ingereden werd. En wat voor bikkel moet je dan zijn en doorzettingsvermogen hebben om ondanks de enorme snij wonden toch de rit uit te rijden….een sportheld.

Zo'n 9 jaar terug zaten we op een camping in de Elzas (ook Frankrijk). Ook toen was ik al aan het lopen en had mijn loopschoenen mee genomen op vakantie. We zaten tegen de Grand Ballon aan.

Grand Ballon, het hoogste punt van het massief van de Vogezen, is ook bekend onder de naam Ballon de Guebwiller. Vanop de top (1424 meter) heeft u een ongelooflijk uitzicht over de vlakte van de Elzas, het Zwarte Woud en zelfs over Oostenrijk, Liechtenstein en de Mont Blanc.

Halverwege de berg ligt is een herdenkingsplaats voor de gevallenen tijdens de eerste wereldoorlog. Doel: te lopen naar de herdenkingplaats en weer terug.

Een weg met alleen maar haarspeldbochten de berg op. Het was heet, in de diepte dorpjes, miniatuur autootjes en een prachtig uitzicht. Echt bijzonder om hier zo alleen te lopen. Om de dag een stukje verder en weer terug. Tot dat ik besloot om door te zetten en door te lopen naar boven. Bijna alles stijl omhoog en af en toe een klein stukje vlak om te herstellen. Wat komt er na de volgende bocht…ik moet er toch wel bijna zijn….

En dan, als ik bijna boven ben...twee motorrijders. Een duim gaat omhoog…toen voelde ik me even een held….