Gaasterlandtrail 2016

Is 6 weken voorbereiding voldoende om een 37 kilometer trail in Gaasterland te gaan lopen? Dat bedacht ik me na zo'n 2 maanden blessureleed aan de rechterknie. Na weken rust en behandeling door Rutger (Fysio058) en zijn altijd positieve benadering ; "t komt wel goed juh, dou hest genoeg kilometers in dien benen"...(lees in het plat Leeuwarders), vond ik dat het wel kon. Een gokje en natuurlijk heb ik veel kilometers in de benen na alle marathons. Insteek, het is immers geen wedstrijd. Gewoon genieten van de natuur en de omgeving die ik eigenlijk helemaal niet ken. Tijd is totaal onbelangrijk. En ik had immers alweer 13 kilometer pijnvrij gelopen.... 

Zaterdagochtend 15 oktober is het dan zover. Richard (Jonkman) en ik vertrekken om 9.00 uur richting het pittoreske  Harich. Als je het in het Engels uitspreekt, verwacht je een plaats op een ander continent. Natuurlijk zonder navigatie, want hoe groot moet Harich zijn. Eenmaal in Harich, geen leven en  auto's. Dat zou je rond 10.00 uur (een uur voor de start) toch wel verwachten. Navigatie toch aan en de startplaats (manege) blijkt ruim buiten het dorp te zijn.

De verwachting was een lange rij hardlopers voor de inschrijving. Niks van dit alles. Samen met Jochum, Walter, de Hesters en Richard staan we voor de inschrijftafel om de startnummers en de prachtige trailsokken op te halen. En dan altijd weer het dilemma...de kleding. Lange of korte mouw.  De één in het lang, Jochum (natuurlijk) in een hemdje, Hester eerst in het kort en daarna toch in het lang. Na een moment buiten te zijn geweest, ben ik er zelf wel uit…een dun thermoshirt + t-shirt. Mocht het alsnog te warm zijn, dan is de rugzak gewillig.

Alles mee? Gelletjes, reepjes en sporttape (mocht ik weer blaren op mijn teen krijgen). Menno weet me met zijn opbeurende woorden nog even moed in te spreken; “het blijkt loodzwaar te zijn, vooral de ruiterpaden”. Thanks Menno. Even voor 11.00 uur richting de start. Gingen we tijdens de Slachtemarathon vanuit een schuur, dit maal vanuit een paardenbak. Met onze sport kom je nog eens ergens. 

Lichte spanning, want hoe zou het voelen en is 6 weken training echt niet veel te weinig ? We zullen het wel zien. Het zal mijn eerste lange georganiseerde  trail boven de 20 kilometer zijn. De laatste was de st. Thomastrail in Nijehorne, maar was met 18 kilometer aanzienlijk korter. Rond 11.00 uur met zo’n 100 andere traillopers aftellen van 10 naar 0 en lopen we richting het bos. De singletrack verplicht ons om als een lang lint de eerste kilometers te lopen.  Prachtig, gelijk genieten.

Het is in eerste instantie de bedoeling om zolang mogelijk met z’n vieren (Richard, Jan, Ruud Hans en ik) te lopen. Na enkele kilometers komen Jochum en Walter ons gezelschap houden. Eenmaal op de dijk bij het IJsselmeer komen daar nog enkele tientallen schapen bij. Hoewel dit wel in scene was gezet door een fotograaf die de schapen in actie stuurt. Bij de twee fotografen is het tijd voor een mooie pose. Ode aan een iets snellere loper.

Nu ben ik gewend om bij een marathon snel een beker vocht achterover te gooien. Vooral niet teveel tijd verliezen. Hier is het compleet anders. Niks tijd, niks bij je groep(je) zien te blijven, niks de helft van je beker naast je mond gooien i.p.v. erin. Er is rust en het is bijna gezellig. En het lijkt weer een beetje op onze verzorgingsposten tijdens de lange duurlopen voor de marathon. Fruit, koek, zoute chips, water en sportdrank. Bijzonder goed geregeld. Na een korte plaspauze, de fantasieën daarover (Jochum) en een vetermoment (Jochum) gaan we weer verder met onze route. De pijltjes en lintjes zijn goed te vinden en foutlopen is bijna onmogelijk. De route is prachtig. Afwisselend door de weilanden, bos en af en toe langs een vennetje. Op zo’n 15 kilometer valt ons groepje wat uiteen. Jochum heeft de diesel aangezet, Walter is niet te houden en langzaam lopen wij bij Jan en Ruud Hans vandaan.

Even later komen ons de eerste 20 kilometerlopers achterop.  Niet snel daarna volgen er meer en halen wij ook de laatste 10 kilometerlopers in. Het is gezellig  druk op het parcours. Walter zit op een bankje zijn tenen in te tapen. Hij toch blaren, maar in no-time loopt hij weer bij ons vandaan. Luuk schiet voorbij, loopt de middenafstand. Een hele kleine conversatie, hoe de benen voelen. Wij halen op onze beurt Barbara weer in. Fotomomentje en weer verder.  Bij 20 kilometer kunnen wij de finish letterlijk en figuurlijk ruiken. Terwijl de 37 kilometer trailers rechtdoor gaan voor nog een rondje van 17 kilometer, lopen de 20 kilometer lopers linksaf naar de manege en de finish.

Op het parcours wordt het steeds rustiger. In de verte zie je nog een enkele loper of groepje lopers. Zo overkomt het Richard en mij om toch bijna verkeerd te lopen (wie schreef ook alweer dat dit nagenoeg onmogelijk was). Niet alleen op de route wordt het stiller, maar ook wij zelf. Concentratie  en focus op je eigen lopen. Even later problemen met mijn waterzak. Ik kan zuigen wat ik wil maar hij lijkt verstopt. Weer stilstaan en proberen om de waterzak op gang te krijgen. Op dat moment lopen Jan en Ruud Hans ons weer voorbij. Prima, het ziet er bij deze mannen ook nog goed uit. De waterzak blijft helaas verstopt. Vocht binnen krijgen wordt vanaf dat moment lastig en ik zal afhankelijk zijn van Richard of de laatste verzorgingspost op 30  kilometer.

Op 30 kilometer de laatste verzorgingspost. Cola, gaat er altijd in en goed voor de maag. Al gaat dat nu nog prima. Van een paar andere lopers horen we dat er nog een stuk van 4 kilometer ruiterpad aan komt. Zou Menno dan toch gelijk krijgen? En dat is ook zo. Zwaar lopen terwijl de beentjes het eigenlijk wel voor gezien houden. Enkele kilometers voor de finish alsnog misselijk. Het zal toch niet? Zullen dan toch die weinig gelopen kilometers mij nu parten spelen? Zo'n 500 meter voor de finish laat ik toch maar een souvenir achter. Het zal wel bij mij horen. Op dat moment komen de Hesters en Anuschka langs denderen. Gezamenlijk finishen we met 38 kilometer in de benen in 4:05 uur. Ik zeg dikke prima.

Geweldige  trail, organisatie en dag. Dit kan wel vaker....maar dan wel met meer voorbereiding...