Bonifatiusloop Dokkum 2012

En toen waren we alweer 4 weken op weg richting de Slachte marathon. Deze marathon leeft enorm binnen de loopgroep, maar wat wil je als op zondagochtend zo’n 70 lopers klaar staan voor de lange duurlopen. Een grote groep loopt de marathon voor het eerst en voor hen is het extra spannend. Voor mij is het onderhand wel een beetje gesneden koek. Ik weet hoe het voelt, wat er op me af komt en waar ik op moet letten. En dan nog, geen enkele marathon is het zelfde en elke marathon heeft z’n eigen verhaal. Je kan de ene keer nog zo goed lopen, de volgende keer loop je als een krant en vraag je je af waar je in godsnaam mee bezig bent. Deze afstand is niet te vergelijken met alle andere. Maar daarom is hij waarschijnlijk ook zo mooi. Ik weet dat ik geen echte marathonloper ben en meer uit de voeten kan op de kortere afstanden. Maar ja,…het gevoel als je straks over de finish komt….

Afgelopen zaterdag stond de halve marathon in Dokkum (Bonifatiusloop) in het schema. De doelstelling was om deze wedstrijd op marathon tempo te gaan lopen. We zitten in een rustweek van de voorbereiding op een marathon en voor mij een reden om niet volle bak te gaan lopen. Voelen hoe het marathontempo is tijdens een langere afstand. En hopelijk is dat op 16 juni rond de 11,5 kilometer per uur. In Dokkum werd het lopen met behoorlijk de rem er op en geen 13,5 gemiddeld per uur wat ik normaal gesproken op deze afstand loop.

Maar het was prima te doen. Gefocust op het klokje om mijn arm zoeken naar het ritme en dan proberen in die cadans te komen en blijven. Na enkele kilometers riep nog een loper naast ons “we zitten op een eindtijd van 1.45 uur”. Prachtig voor je, wij zien wel waar we op uit komen. Een hele andere benadering van een wedstrijd. Normaal gaat bij mij ook een knop om en is het blik op oneindig en zo snel mogelijk naar die eindstreep. Nu op "halve kracht" en rustig kilometers maken.

Met z'n zessen van de loopgroep liepen we zaterdag de meters in en om Dokkum. Een wedstrijd die ik nog nooit gelopen had. Een mooie wedstrijd en erg goed georganiseerd. Op elke afslag of verkeersovergang stonden mensen van de organisatie of zelfs politie. We hebben heerlijk gelopen op het beoogde marathontempo. Al bleek na enkele kilometers dat er toch 2 lopers van de groep om ons heen een PR konden lopen. Doelstelling iets aanpassen en wat is het dan mooi als het lukt. Dat je iemand kan helpen met het behalen van een nieuwe snelste tijd. Andre, vijf minuten er af. Dat geeft net zoveel voldoening als wanneer je zelf een top tijd loopt.

Al met al zaterdag met een gemiddelde van 11,7 behoorlijk aan de doelstelling gehouden. Het voelde goed en hopelijk lukt dit tempo (of even iets langzamer) op 16 juni tot aan de finish in Oosterbierum.